Η κυβέρνηση Παραδόθηκε στους Μπαχαλάκηδες με τα Καλάσνικοφ.

Η κυβέρνηση παραδόθηκε στους μπαχαλάκηδες με τα καλάσνικοφ.  
Ναπολέων Λιναρδάτος

Αυτές τις ημέρες η κυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά θα πρέπει να έχει σπάσει κάθε ρεκόρ υποχωρήσεων σε παντός είδους τραμπουκισμούς. Από τους Τούρκους, τους Σύριους στο Σύνταγμα, μέχρι και τα κακομαθημένα των βορείων προαστίων, όποιος θέλει εκβιάζει την κυβέρνηση και αυτή ενδίδει χωρίς καν να προσποιηθεί ότι μπορεί να φέρει κάποιες αντιστάσεις.

Αν ο Νίκος Ρωμανός ήταν πολύ γενναίος θα έπρεπε να είχε αποπειραθεί απεργία πείνας αφού πρώτα είχε προσχωρήσει στην Χρυσή Αυγή. Σε αυτή την περίπτωση θα είχε δει πως είναι τα πράγματα όταν στα αλήθεια έχεις το κράτος και τα ΜΜΕ απέναντι σου. Γιατί όταν είσαι ο συνήθης αριστερός τραμπούκος της μεταπολίτευσης, τότε, πως να το πω, τότε όλο το μεταπολιτευτικό σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις.

Πάρτε για παράδειγμα το μέλος της 17Ν Ηρακλή Κωστάρη. Μετά την απόφαση του Χ Ξηρού να μετατρέψει σε μόνιμη την άδεια από τις φυλακές που του έδινε ο κ. Σαμαράς, το μεταπολιτευτικό σύμπαν άρχισε να κινεί τα κατά τα άλλα σκουριασμένα γρανάζια του και έτσι όπως διαβάζουμε στην Καθημερινή: «Λίγους μήνες μετά (την μόνιμη πλέον άδεια Ξηρού), όμως, το υπουργείο Δικαιοσύνης πέρασε ένα άρθρο στον νόμο για τις «φυλακές τύπου Γ», με το οποίο εξαιρούνται από απαγορευτικές διατάξεις για εκπαιδευτικές άδειες οι κατάδικοι στους οποίους είχαν χορηγηθεί τουλάχιστον τρεις άδειες χωρίς να έχουν παραβιαστεί οι όροι. Επρόκειτο, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, για ένα άρθρο το οποίο συντάχθηκε για τον Κωστάρη. Δίνοντας έτσι άτυπα το «πράσινο φως» στο Συμβούλιο Φυλακών να κρίνει εκ νέου εάν δικαιούται ή όχι εκπαιδευτική άδεια.»      

Ιδού πως μεριμνά το κράτος για τα άνθη της εγχώριας τρομοκρατίας. Είσαι ο Ηρακλής Κωστάρης και αφού έχεις συμμετάσχει σε ληστείες της 17Ν και σε άλλες δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, το ελληνικό κράτος μεριμνά ώστε να παίρνεις άδεια από τις φυλακές ακόμα και μετά το γεγονός ότι συγκρατούμενος σου τρομοκράτης χρησιμοποίησε τέτοια άδεια για να το σκάσει. Πόσοι νομοταγείς Έλληνες πολίτες έχουν τέτοια προνομιακή μεταχείριση;

Βέβαια, ο νομοταγής πολίτης δεν έχει στα χέρια το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη. Για το ελληνικό κράτος η ιδιαίτερη μεταχείριση προϋποθέτει ιδιαίτερα μεταπολιτευτικά “ανδραγαθήματα”. Ίσως κάπου εκεί να κωλύεται ο κ. Σαμαράς στην υπόθεση Ρωμανού. Είναι ένας θρασύς και αμετανόητος εγκληματίας ο Ρωμανός, αλλά πόσους αστυνομικούς ή τραπεζικούς υπάλληλους έχει δολοφονήσει; Εδώ να πούμε στον κ. πρωθυπουργό ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι το καλύτερο περιβάλλον για κάθε επίδοξο τρομοκράτη, αφού του δίνει την δυνατότητα να φτάσει τον ναρκισσισμό του σε νέα στρατοσφαιρικά ύψη δίνοντάς του ταυτόχρονα εξαιρετική τεχνική κατάρτιση σε θέματα βίας.  

Η μαμά του εγκληματία κατανοώντας ότι είναι θέμα χρόνου πριν η κυβέρνηση αρχίσει τις υποχωρήσεις, δήλωσε ότι «Ο Νίκος βλέπει εκπομπές μαγειρικής για να δει τι θα φάει όταν αρχίσει να τρώει». Τα ΜΜΕ προπαγανδίζοντας για την επερχόμενη κυβερνητική κατάρρευση - και σε αυτό το θέμα - άρχισαν να μας ενημερώνουν ότι το «δικαίωμα στην μόρφωση είναι ιερό». Αυτά στην χώρα όπου μικρές και θρασύδειλες μειοψηφίες αριστερών τραμπούκων κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια όποτε θέλουν. Στα πλαίσια του «το δικαίωμα στην μόρφωση είναι ιερό», ομάδα τραμπούκων εισέβαλαν, ξυλοκόπησαν τον πρόεδρο του ΤΕΙ που πρόκειται να φοιτήσει ο Ρωμανός, και έκαναν κατάληψη για να του συμπαρασταθούν. Η εκπαίδευση του κ. Ρωμανού έχει ήδη αρχίσει.

Δεν μπορούν

Ναπολέων Λιναρδάτος

Στην αρχή μπορούσαμε να είχαμε την αυταπάτη ότι η κρίση ίσως θα τους άλλαζε. Μετά είδαμε ότι δεν ήθελαν. Τώρα θα πρέπει να ξέρουμε ότι και να ήθελαν δεν μπορούν.

Κάθε μήνα, ΙΚΑ και ΟΑΕΕ, εισπράττουν 1 δις, αλλά πρέπει να πληρώσουν 2.2 δις. Μετά από σχεδόν 5 χρόνια μνημονίου μάθαμε ότι ακόμα δίνονται συντάξεις με την συμπλήρωση 15ετιας. Ήταν κάπως αναμενόμενο το ΠΑΣΟΚ να προσπαθήσει να προασπίσει το κράτος που έφτιαξε τα τελευταία 30 χρόνια, έστω και αν η πελατεία του έχει μετακινηθεί πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος είναι η στάση της ΝΔ.

55ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 31 Οκτωβρίου-9 Νοεμβρίου 2014

55^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

31 Οκτωβρίου-9 Νοεμβρίου 2014

ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ

Άνοιξε η αυλαία του 55^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014 στο κατάμεστο Ολύμπιον. Αμέσως μετά την τελετή έναρξης, την οποία παρουσίασε η ηθοποιός Πηνελόπη Τσιλίκα, προβλήθηκε η ταινία Λευκός θεός του Κόρνελ Μούντρουτσο.

Στον χαιρετισμό του, ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Δημήτρης Εϊπίδης αναφέρθηκε στα 55 χρόνια της διοργάνωσης χαρακτηρίζοντάς τα ως «μια δυναμική πορεία συνεχούς εξέλιξης ενός θεσμού που καθιέρωσε την Θεσσαλονίκη ως πόλο έλξης στο χώρο του παγκόσμιου κινηματογράφου». Στη συνέχεια, ο ίδιος τόνισε: «Το στίγμα του Φεστιβάλ παραμένει ο στόχος του να αναδείξει νέους δημιουργούς του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Και το κοινό μας ανταποκρίνεται, όπως αποδεικνύουν οι γεμάτες αίθουσες. Το διεθνές διαγωνιστικό πρόγραμμα είναι σύνθετο και διαθέτει πολυφωνία με ταινίες από την Ελλάδα, τις Σκανδιναβικές Χώρες και την Ισπανία, έως το Μεξικό και την Αμερική. Στους Ανοιχτούς Ορίζοντες καλούμε τους θεατές να ανακαλύψουν μαζί μας τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης παραγωγής. Επίσης, θα παρουσιάσουμε τρία αφιερώματα στους διακεκριμένους δημιουργούς Κόρνελ Μούντρουτσο, Ρόι Άντερσον και Ραμίν Μπαχράνι». Ο κ. Εϊπίδης έκανε ιδιαίτερη μνεία στη σημαντική επέτειο των 100 χρόνων ελληνικού κινηματογράφου, που αποτελεί, όπως είπε «ορόσημο της φετινής διοργάνωσης» και πρόσθεσε: «Επιλεγμένες ταινίες που άφησαν εποχή, καθώς και ταινίες της πρόσφατης παραγωγής θα προβληθούν στο πλαίσιο της μεγάλης γιορτής του σινεμά στη Θεσσαλονίκη».

Επίσης, ο κ. Εϊπίδης αναφέρθηκε στο πρόγραμμα Ματιές στα Βαλκάνια, που παρουσιάζει την πρόσφατη παραγωγή της περιοχής καθώς και ένα αφιέρωμα στο έργο του Σέρβου κινηματογραφιστή Ζέλιμιρ Ζίλνικ. Στη συνέχεια, ο κ. Εϊπίδης επισήμανε: «Το Φεστιβάλ φέτος τιμά επίσης τη μεγάλη κυρία του ευρωπαϊκού σινεμά, Χάνα Συγκούλα. Η μούσα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, με μια πολύμορφη και προσωπική πορεία, θα τιμηθεί με τον Χρυσό Αλέξανδρο για το έργο της, και θα μας χαρίσει μια μουσική παράσταση με τραγούδια της. Επίσης, τέσσερις σημαντικοί Έλληνες δημιουργοί θα βραβευτούν σε ειδική τιμητική τελετή».

Κλείνοντας ο κ. Εϊπίδης καλωσόρισε τη διεθνή κριτική επιτροπή καθώς και την επιτροπή της FIPRESCI και τους ευχήθηκε καλή επιτυχία στο έργο τους. Επίσης ευχαρίστησε «το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, τον Δήμο Θεσσαλονίκης, το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα MEDIA, τη ΝΕΡΙΤ και όλους τους χορηγούς μας που σε δύσκολους καιρούς συνεχίζουν να μας συμπαραστέκονται».

Την επίσημη έναρξη του 55^ου Φεστιβάλ κήρυξε στη συνέχεια ανεβαίνοντας στο βήμα, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος τόνισε: «Η Θεσσαλονίκη και οι άνθρωποί της διατηρούν μία ξεχωριστή σχέση με το Φεστιβάλ. Είναι μία κορυφαία διεθνής εκδήλωση που ανοίγει τις πόρτες της προς τον κόσμο και αναδεικνύει την εξωστρέφεια της πόλης. Το σύγχρονο πρόσωπό της και το δυναμικό της. Είναι μία μεγάλη γιορτή και την ίδια στιγμή αποτελεί μία ισχυρή καλλιτεχνική ζύμωση. Στηρίζουμε το φεστιβάλ και τους ανθρώπους του, τον διευθυντή του Δημήτρη Εϊπίδη, σε μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη και δύσκολη. Όλους τους εργαζόμενους και τους εθελοντές που εργάζονται σκληρά. Στηρίζουμε το Φεστιβάλ όχι μόνο γιατί το οφείλουμε, αλλά γιατί το αγαπάμε. Δεν παύει να μας εκπλήσσει ευχάριστα, να μας θυμίζει τη δική μας μύηση στο σινεμά και να ανανεώνει αυτό το μοναδικό δεσμό που δημιουργείται ανάμεσα στους θεατές και τους δημιουργούς». Ο κ. Μπουτάρης καλωσόρισε το κοινό στο Φεστιβάλ και έδωσε ραντεβού στις αίθουσες.

Η παρουσιάστρια της τελετής έναρξης Πηνελόπη Τσιλίκα αναφέρθηκε στην επέτειο των 55^ων γενεθλίων του Φεστιβάλ, «ενός από τα παλαιότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου», όπως είπε. Η ίδια πρόσθεσε: «Όμως, μαζί με αυτή τη μικρή, γιορτάζουμε και μια μεγάλη επέτειο: τα 100ά γενέθλια του ελληνικού κινηματογράφου. Μαζί με τα 100 χρόνια ελληνικού σινεμά, πέρασαν και 100 χρόνια συνδιαλλαγής του ελληνικού κινηματογράφου με την Ιστορία, αλλά και με το ελληνικό κοινό. Από τις πρώτες προβολές σε μπυραρίες, στις πολεμικές ανταποκρίσεις στις σκοτεινές αίθουσες, στα ασφυκτικά γεμάτα θερινά των λαϊκών γειτονιών, μέχρι τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, το ελληνικό σινεμά έχει ταξιδέψει τον κόσμο, κι ευχόμαστε πάντα να επιστρέφει στο σπίτι του, στο ελληνικό κοινό».

Ο Κόρνελ Μούντρουτσο, στο έργο του οποίου η φετινή διοργάνωση πραγματοποιεί αφιέρωμα, υπογράφει τη σκηνοθεσία της ταινίας Λευκός θεός, η οποία άνοιξε την αυλαία του 55^ου ΦΚΘ. Ο Ούγγρος σκηνοθέτης δεν κατάφερε να παραστεί στο Φεστιβάλ λόγω αυξημένων υποχρεώσεών του στο θέατρο, όπως εξήγησε ο ίδιος σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του που προβλήθηκε στην οθόνη του Ολύμπιον. «Παρότι δεν κατάφερα να έρθω, με τιμά η πρόσκληση των διοργανωτών», τόνισε μεταξύ άλλων στο μήνυμά του ο δημιουργός.

Στην ταινία Λευκός θεός ηρωίδα είναι η 13χρονη Λίλι, η οποία επαναστατεί ενάντια στον κόσμο των ενηλίκων. Ταυτόχρονα, ο πιστός σκύλος της ηγείται μιας άγριας εξέγερσης των τετράποδων εναντίον των ανθρώπων. Πρόκειται για «μία ιστορία αδικίας», όπως είπε ο σκηνοθέτης στο μήνυμά του, εκφράζοντας παράλληλα «ελπίδα για ειρήνη στην κοινωνία».

Την τελετή έναρξης τίμησαν με την παρουσία τους, μεταξύ άλλων, οι Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Σπύρος Πέγκας, Εντεταλμένος Σύμβουλος Τουρισμού και Διεθνών Σχέσεων Δήμου Θεσσαλονίκης και Μέλος Δ.Σ. του Φ.Κ.Θ., Φίλιος Στάγκος Γενικός Διευθυντής ΔΕΠΘΕ και Μέλος Δ.Σ. του Φ.Κ.Θ., Βικτωρία Γεωργουβέλα Σύμβουλος Πολιτιστικής Διαχείρισης και Μέλος Δ.Σ. Φ.Κ.Θ., Βούλα Πατουλίδου, Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Θεσσαλονίκης, Σταύρος Καλαφάτης, Βουλευτής ΝΔ, Ασημίνα Ξηροτύρη, Βουλευτής ΔΗΜΑΡ, Χάρης Αηδονόπουλος, Αντιπεριφερειάρχης Κοινωνικής Συνοχής και Αλληλεγγύης, Christophe Le Rigoleur Πρόξενος Γαλλίας και Διευθυντής Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης, Peter Panes, Διευθυντής Goethe Institut Thessaloniki, Ingo Von Voss, Γενικός Πρόξενος Γερμανίας, Tugrul Biltekin, Γενικός Πρόξενος Τουρκίας, Salamon Paven Martin Ladislau, Πρόξενος Ρουμανίας, Marko Suomalainen, Πρόξενος Φινλανδίας, Παντελής Πετμεζάς, Πρόξενος Καναδά, Χρήστος Σαραντόπουλος, Επίτιμος Πρόξενος Ιταλίας, με τη σύζυγό του, εικαστικό, Μαρία Κομπατσιάρη, Έλλη Χρυσίδου, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Παιδείας, Κωνσταντίνος Ζέρβας, Αντιδήμαρχος Κινητοποίησης των Πολιτών, Νεολαίας και Αθλητισμού, Μαρία Τσαντσάνογλου, Διευθύντρια Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Συραγώ Τσιάρα, Προϊσταμένη Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης, Ξανθίππη Σκαρπιά-Χόιπελ, Πρόεδρος Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Βαγγέλης Ιωακειμίδης, Διευθυντής Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Μαριάννα Βιλδιρίδη-Χατζητόλιου, Πρόεδρος Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείου Μακεδονίας-Θράκης, Θεοδώρα Τότσιου, Διευθύντρια Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, Μαρία Πασχαλίδου, Πρόεδρος ΚΕΔΗΘ, Περικλής Μήτκας, Πρύτανης ΑΠΘ, Αναστάσιος Τζήκας, Πρόεδρος ΔΕΘ-HELEXPO, Στέλιος Κεχρής, οινοποιός, Πρόεδρος Οίνοι Βόρειου Ελλάδος, Ιωάννης Βογιατζής Διευθύνων Σύμβουλος Οίνοι Βορείου Ελλάδος, Σπύρος Βούγιας, Διονύσης Φωτόπουλος κ.ά.

Στην Ευρώπη της πολιτικής ορθότητας

Στην Ευρώπη της πολιτικής ορθότητας
Ναπολέων Λιναρδάτος

Από το Ρόδερωμ της Βρετανίας, στο Βούπερταλ της Γερμανίας από εκεί στην δική μας Αθήνα, οι επιπτώσεις της πολιτικής ορθότητας γίνονται κάθε μέρα πιο ορατές και βίαιες.

Το σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε πρόσφατα σε μια πόλη στην βόρια Αγγλία, Ρόδερωμ, έχει συνταράξει την βρετανική κοινωνία. Σοκαριστικό στοιχείο είναι ο αριθμός των θυμάτων βιασμού, 1.400, και το άλλο επίσης συνταρακτικό στοιχείο είναι ότι παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες των θυμάτων και των οικογενειών τους οι αρχές προτίμησαν να μην κάνουν τίποτα. Τα θύματα ήταν λευκές γυναίκες ενώ οι θύτες ήταν συμμορίες Πακιστανών. Για τις αρχές υπήρχε κάτι χειρότερο από την μη διαλεύκανση του εγκλήματος, αυτό ήταν η πιθανότητα να κατηγορηθούν για ρατσισμό.

Όλα άρχισαν με την ενδελεχή έκθεση της Αλέξις Τζέϊ. Αυτή η έκθεση εξιστορεί τα πολλαπλά εγκλήματα σε μια περίοδο από το 1997 μέχρι το 2013. Παρόμοιες εκθέσεις είχαν προηγηθεί το 2002, 2003 και το 2006. Όλες οι εκθέσεις είχαν καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων μιας και οι αρχές δεν ήθελαν να διαταράξουν την πολυπολιτισμική “ειρήνη” που επικρατούσε στο Ρόδερωμ.

Μια άλλη αντίδραση των αρχών ήταν να στείλουν την συγγραφέα της πρώτης έκθεσης σε ειδική εκπαίδευση προκειμένου να γίνει πιο ευαίσθητη στην…  διαφορετικότητα. Το πρόβλημα για τις αρχές δεν ήταν οι βιασμοί και οι ξυλοδαρμοί γυναικών, αλλά οι εκθέσεις που αποκάλυπταν το πρόβλημα. Όταν γονείς έκαναν καταγγελίες στην αστυνομία αυτές οι καταγγελίες πήγαιναν και αυτές στον κάλαθο των αχρήστων. Όταν ένας πατέρας εισέβαλε σε σπίτι όπου είχε βιαστεί η κόρη του, η αστυνομία το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να τον συλλάβει.

Συγκρίνετε αυτή την συμπεριφορά της αστυνομίας στους βιασμούς, με το πως η ίδια αστυνομία αντέδρασε σε σχόλια που έγιναν στο διαδίκτυο μετά από την δολοφονία ενός στρατιώτη από Ισλαμιστές στο Λονδίνο. Τότε η αστυνομία εισέβαλε σε διαμερίσματα τα άγρια ξημερώματα για να κάνει συλλήψεις για έκφραση απαγορευμένων σκέψεων. Η πολιτική ορθότητα σε όλο της το μεγαλείο.

Στο Βούπερταλ της Γερμανίας ομάδα ισλαμιστών, «Φορώντας πορτοκαλί γιλέκα που έγραφαν «αστυνομία της σαρίας», βγήκαν το βράδυ στους δρόμους κηρύσσοντας τις αρχές του ισλαμικού νόμου.» «Σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜE, η ομάδα πλησίαζε κόσμο έξω από μπαρ και κλαμπ και τους μιλούσε, “ενημερώνοντάς” τους πως η σαρία απαγορεύει την κατανάλωση αλκοόλ, τα τυχερά παιχνίδια, τα πάρτι και εν γένει κηρύσσοντας τα θρησκευτικά “χρηστά ήθη”.» (Βήμα, 6/9/14). Στην Σουηδία σε ορισμένες γειτονιές όπου οι μουσουλμάνοι αρχίζουν να έχουν σημαντική παρουσία, οι ντόπιες Σουηδέζες αναγκάζονται να φορούν την μαντίλα για να αποφύγουν να γίνουν θύματα ξυλοδαρμού ή βιασμού.

Στην πολύ μακρινή από την Μέση Ανατολή Αυστραλία, οι αρχές πρόσφατα εξάρθρωσαν σπείρα τζιχαντιστών που προετοίμαζαν αποκεφαλισμό επί αυστραλιανού εδάφους. Αλλά ας μην ανησυχούμε εδώ στην Ελλάδα. Μπορεί να βρισκόμαστε στην γειτονιά των τζιχαντιστών, μπορεί οι κυβερνήσεις μας να εφαρμόζουν την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, μπορεί δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι να εισβάλουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα, αλλά μην ανησυχείτε για όλα αυτά. Η πολιτική τάξη που μόλις χρεοκόπησε την Ελλάδα μας εγγυάται ότι όλα θα πάνε καλά. Ας εμπιστευτούμε τις ικανότητές και την διορατικότητα τους. Ίσως να χρειαστούμε μερικούς ακόμα “αντιρατσιστικούς” νόμους και το κράτος να χτίσει μερικά μουσουλμανικά τεμένη με τα χρήματα των φορολογουμένων και όλα θα πάνε καλά.  

Παρεμπιπτόντως, το ότι πρόσφατα βγήκε στην δημοσιότητα ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 οργανωμένοι τζιχαντιστές στην Ελλάδα και αυτό δεν θα πρέπει να σας δημιουργεί την οποιανδήποτε ανησυχία. Αν παρόλα αυτά ανησυχείτε, τότε μάλλον θα πρέπει οι αρχές να σας στείλουν για πολυπολιτισμική εκπαίδευση, ώστε να αποκτήσετε μια επαρκή ανοχή στην διαφορετικότητα. 

Γιατί ο λεγόμενος αντιρατσιστικός νόμος είναι το απόλυτο έκτρωμα

Γραφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος

Αυτή την Παρασκευή στην Βουλή θα ψηφιστεί νομοσχέδιο σταθμός στη υποβάθμιση των δικαιωμάτων του Έλληνα πολίτη. Αυτό το νομοσχέδιο έκτρωμα, η κυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά, προσπαθεί να το περάσει στα μουλωχτά στο τρίτο θερινό τμήμα της Βουλής. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί το όλο εγχείρημα δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια δια νόμου κατάργηση του Συντάγματος.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ Αθανασίου, υποστηρίζει ότι ο αντιρατσιστικός νόμος είναι αναγκαίος για να αντιμετωπισθούν διάφορα ρατσιστικά φαινόμενα βίας. Καταρχήν, είναι μια μεγάλη έκπληξη που ο κ. Αθανασίου δείχνει ενδιαφέρον για την βία. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο υπουργός που αυτό το καλοκαίρι, πάλι σε θερινό τμήμα της Βουλής, πέρασε το νόμο 4274 που αποφυλακίζει πρόωρα μεγαλεμπόρους ναρκωτικών. Είναι ο ίδιος υπουργός όπου στην διάρκεια της θητείας του το υπουργείο Δικαιοσύνης έδινε αλλεπάλληλες άδειες εξόδου σε δολοφόνους τρομοκρατικών οργανώσεων.

Αλλά, προς χάριν του διαλόγου, ας υποθέσουμε ότι ο κ. Αθανασίου λίαν προσφάτως έγινε υπεραισθητός στα θέματα εγκληματικότητας και βίας. Πως αποδεικνύει ότι η ελευθερία του λόγου ευθύνεται για τα συγκεκριμένα κρούσματα βίας; Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια όλα τα εγκλήματα, ανεξαρτήτως κινήτρου, έχουν γνωρίσει αλματώδη άνοδο. Γιατί μόνο τα εγκλήματα με ρατσιστικά κίνητρα ενδιαφέρουν την κυβέρνηση; Γιατί η κυβέρνηση που αφήνει ελεύθερους τους έμπορους ναρκωτικών, τρομοκράτες, παιδεραστές και βιαστές, ξαφνικά την ενδιαφέρει μόνο η βία με τα συγκεκριμένα κίνητρα και μάλιστα βρίσκει ένοχη για αυτά την συνταγματική ελευθερία του Έλληνα πολίτη να σκέπτεται και να εκφράζεται ελεύθερα; Γιατί οι αυστηρότερες ποινές για εγκληματικές πράξεις δεν είναι η λύση στο πρόβλημα;

Κανένα από αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα δεν θα τεθούν στην Βουλή, αλλά ούτε και στα ΜΜΕ. Κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να δεχθούμε ότι ο δημόσιος διάλογος που διεξάγεται στα ΜΜΕ για αυτό το θέμα είναι μεταξύ αυτών συμφωνούν με το νόμο και αυτών που συμφωνούν πολύ. Το μόνο που μπορούμε να ακούσουμε για τους διαφωνούντες προέρχεται από τους συμφωνούντες και περιορίζεται στους χαρακτηρισμούς ότι οι διαφωνούντες είναι λυσσασμένοι, υστερικοί, ρατσιστές και φασίστες.

Λέγεται ως επιχείρημα ότι ο νόμος αυτός είναι επίσης αναγκαίος γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση διεκδικεί από τα κράτη μέλη να νομοθετήσουν ακριβώς έτσι. Άλλο ένα ψέμα. Η ΕΕ καλεί τα κράτη να πάρουν μέτρα κατά της ρατσιστικής βίας χωρίς να έχει συγκεκριμένες συνταγές για το πως θα γίνει αυτό. Ειδικά το θέμα της ελευθερίας του λόγου, η ΕΕ το αφήνει αποκλειστικά στην κρίση της κάθε κράτους.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτό το νομοσχέδιο προϋποθέτει σημαντικές ποσότητες ψεύδους και προπαγάνδας. Η φύση του νομοσχεδίου επιβάλλει μια ρητορεία που βασικό σκοπό έχει να αποφύγει και συσκοτίσει όλα τα ουσιώδη ζητήματα γύρο από αυτό το θέμα. Έτσι καλούμαστε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι με αυτό το νομοσχέδιο πολιτικοποιείται ο ρόλος του δικαστή, αφού καλείται να αποφασίζει για το ποιες πολιτικές απόψεις είναι επιτρεπτές σύμφωνα με τους κυβερνώντες και ποιες όχι. Καλείται ο δικαστής να αποφασίζει για το ποιες είναι οι ορθές απόψεις για ιστορικά γεγονότα που το άτομο δικαιούται να έχει και ποιες όχι. Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι μια κατάφωρη παραβίαση των κανόνων της αστικής δημοκρατίας, τότε όλα επιτρέπονται στους κυβερνώντες.

Οι αρχές του διαφωτισμού που απελευθέρωσαν το άτομο από τα δεσμά των κρατούντων, της δεισιδαιμονίας και της αυθεντίας υποχωρούν μπροστά στην επίθεση των νεοσκοταδιστών της πολιτικής ορθότητας. Ο πολίτης πλέον δεν κρίνεται ικανός να ερευνά και να συνδιαλέγεται ελεύθερα. Οι κρατούντες ξέρουν καλύτερα.

Οφείλουμε πάντως να αναγνωρίσουμε στον κ. Σαμαρά και τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας την πολιτική συνέπεια που τους διακρίνει. Με τον ΕΝΦΙΑ και όλους τους άλλους φόρους προχωρούν στην δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας στην Ελλάδα. Με τον νόμο λογοκρισίας που θα ψηφίσουν προχωρούν στην κρατικοποίηση του πολιτικού διαλόγου. Η παράδοση της σοσιαλμανίας είναι τελικά η μόνη παράδοση της Νέας Δημοκρατίας. Κρίμα που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή σχεδιάζει για το μέλλον όλα αυτά που οι ίδιοι εφαρμόζουν σήμερα.

Αυτή την εβδομάδα με συνοπτικές διαδικασίες και με περιορισμένο και ελεγχόμενο διάλογο η κυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά θα καταργήσει δια νόμου μια βασική συνταγματική ελευθερία των Ελλήνων πολιτών. Μετά από την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου δεν θα υπάρξουν μαζικές συλλήψεις και διώξεις. Τα πράγματα θα κινηθούν στους συνήθεις ρυθμούς. Όμως πίσω από αυτή την ψευδή αίσθηση της ομαλότητας κάτι σημαντικό θα έχει αλλάξει. Για πρώτη φορά μετά από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το κράτος ξαναμπαίνει στην διεύθυνση του πολιτικού διαλόγου. Αυτό είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα σε αυτή την κατηφόρα. Ότι ακολουθήσει πλέον θα είναι απλά οι συνέπειες. Φαίνεται, πως τα 40 χρόνια είναι το χρονικό διάστημα στο οποίο πολλά ξεχνιούνται.

Νίκολας Σόντερς: O Νέαρχος, ο πιο πιθανός «ένοικος» του τάφου της Αμφίπολης

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ

Η ζωή και κυρίως ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον γοήτευαν από την εφηβεία του. Με σπουδές αρχαιολογίας και ανθρωπολογίας στα πανεπιστήμια Σέφιλντ, Κέιμπριτζ και Σαουθάμπτον, ο καθηγητής σήμερα στο τμήμα Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ και συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και μελετών εξειδικεύτηκε στην αρχαιολογία των συγκρούσεων και ειδικά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και στην ανθρωπολογία της νοτίου Αμερικής.

Ωστόσο, όπως ο ίδιος εξομολογείται, όταν ο ατζέντης του τον ρώτησε ποιο βιβλιο που δεν έχει εκδοθεί ποτέ θα ήθελε να διαβάσει, εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησε «ένα βιβλίο για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Το έγραψε ο ίδιος το 2006. Ο τίτλος του; «Alexander's Tomb: The Two-Thousand Year Obsession to Find the Lost Conquerer» (σε απόδοση «Ο Τάφος του Αλέξανδρου: 2.000 χρόνια εμμονής για την εύρεση του μεγάλου κατακτητή», καθώς δεν έχει μεταφραστεί ποτέ στα ελληνικά). Παρακολουθώντας με ενδιαφέρον τις ανασκαφές, ο βρετανός καθηγητής δίνει στο «Έθνος» τη δική του ερμηνεία για το μεγάλο μυστικό της Αμφίπολης.

H Ελλάδα να Στραφεί Εναντίον των Διεθνών Οίκων

H Ελλάδα να στραφεί εναντίον των διεθνών οίκων
Ο Μάνφρεντ Γκέρτνερ έχει κηρύξει ήδη από το 2011 τον "πόλεμο" εναντίον των οίκων αξιολόγησης, τους οποίους θεωρεί υπεύθυνους για την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη αλλά και τον οικονομικό διασυρμό της Ελλάδας, που την έφερε στο χείλος της χρεοκοπίας.
Ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σαιντ Γκάλεν της Ελβετίας στο άρθρο του εκτιμά ότι η χώρα μας πρέπει να έχει το δικαίωμα να σύρει στα δικαστήρια εκείνους που έθεσαν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη εκατομμυρίων πολιτών και το μέλλον των νέων.

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΜΜΑΟΥΗΛ ΚΡΙΑΡΑΣ

ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 108 ΕΤΩΝ

Εφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Ελληνας καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς

Πέθανε απόψε στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, πλήρης ημερών, πλήρης ιδεών, φρονημάτων, οραμάτων, προσφοράς, πλήρης έρωτα και γνώσης και συνείδησης και παραγωγής ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς - η γηραιότερη εν ζωή (μέχρι σήμερα) προσωπικότητα της χώρας.
"Δεν ήλπιζα τόσο μακρά ζωή... Θυμάμαι -ξέρετε- τον κομήτη του Χάλευ, την εμφάνιση του Βενιζέλου, παρέστην -μικρό παιδί- σε ένοπλο συλλαλητήριο στην Κρήτη...».

ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ - ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Όπου ακούτε πολλά κεράσια, πάρτε μικρό καλάθι... (Λαός)
Τα νέα πρόσωπα στην ηγεσία της δικαιοσύνης

Με απόλυτη προσήλωση στην επετηρίδα η κυβέρνηση προχώρησε χθες στην επιλογή της ηγεσίας του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, επιβεβαιώνοντας το ρεπορτάζ του «Εθνους» της 4-8-14 και φέρνοντας δύο Θεσσαλούς στο τιμόνι των δύο ανώτατων δικαστηρίων.

ΜΙΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΡΕΘΕΜΟΣ-ΝΙΟΥΣ"

Απάντηση και στον σκατο-καθηγητή παρακάτω, του σκατο-Μπιμπισί:

Άσβεστο παραμένει το ελληνικό πνεύμα και η ελληνική γλώσσα στις ελληνόφωνες κοινότητες της κάτω Ιταλίας του Κωστή Ηλ. Παπαδάκη

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Ακράγας, ναός Ομονοίας

Σε μια επίσκεψη στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία είναι πολλά αυτά που μπορούν να σε μαγέψουν τόσο για τη φυσική τους ομορφιά όσο και για την ιστορική και αρχαιολογική τους σημασία^. ο Τάραντας, η μοναδική πόλη που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ από τους Σπαρτιάτες, τα θρυλικά στενά τής Μεσσήνης, όπου η φοβερή Σκύλλα και Χάρυβδη των ομηρικών επών, το αρχαιολογικό Μουσείο τής Μεγάλης Ελλάδος, στο Ρήγιο, με τους ξακουστούς πολεμιστές τού Ριάτσε (που, κατά μία άποψη, φημολογούνται ως πρωτότυπο έργο τού μεγάλου Αθηναίου γλύπτη, ζωγράφου και αρχιτέκτονα Φειδία), η ιστορική “Κοιλάδα των Ναών” τού Ακράγαντα, με το εντυπωσιακότερο συγκρότημα αρχαίων ελληνικών ναών τής Σικελίας (Ήρας, Ομόνοιας, Ηρακλή και Ολυμπίου Διός), η αποικία των Κορινθίων Συρακούσες- πατρίδα τού μεγάλου μαθηματικού Αρχιμήδη- με τα ιστορικά τους λατομεία, το αρχαίο θέατρο, το υδραγωγείο, τον κολοσσιαίο βωμό τού Ιέρωνα, τις στοές των αιχμαλώτων και το νησάκι τής Ορτυγίας- το παλιό, δηλαδή, ιστορικό κέντρο τής πόλης- με τον αρχαίο ναό τού Απόλλωνα, την πλατεία τού Αρχιμήδη και την πλατεία Ντουόμο, με τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό, ενσωματωμένο στον αρχαίο ναό τής θεάς Αθηνάς. 
Επίσης, μπορείς να θαυμάσεις την πανέμορφη πόλη τής κοσμοπολίτικης Ταορμίνας με τα γραφικά πλακόστρωτα μεσαιωνικά της δρομάκια, τα χαρακτηριστικά κτίσματα και το επιβλητικό ελληνορωμαϊκό θέατρο, με την εκπληκτική- λέγεται, μάλιστα, ότι είναι από τις μοναδικές στον κόσμο- θέα προς το Ιόνιο Πέλαγος. Και, τέλος, μπορείς να θαυμάσεις το Λέτσε, το άλλως και “Φλωρεντία τού Νότου” αποκαλούμενο, με την πιάτσα Σαντ Ορόντζο, το περίφημο ρωμαϊκό αμφιθέατρό του και τη Σάντα Κρόσε με το αποκορύφωμα τού ρυθμού Μπαρόκ από πέτρα λετσέζε, καθώς και το μοναδικό για την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική του Αλμπερομπέλλο, το περίφημο «χωριό των τρούλων», με τις χαρακτηριστικές κωνικές στέγες (τρούλλοι) των σπιτιών του.

Ελληνορωμαικό θέατρο Ταορμίνας

Όλα αυτά περικλείουν, βέβαια- και μάλιστα για τον έλληνα επισκέπτη- εξαιρετικά σπουδαίο ενδιαφέρον, αφού σηματοδοτούν έναν αρχαιότατο ελληνικό πολιτισμό, αυτόν της Μεγάλης Ελλάδας (και στα λατινικά Magna Graecia), έναν ιστορικό- γεωγραφικό όρο που αναφέρεται στις ελληνικές αποικίες τής Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας στην αρχαϊκή και κλασική περίοδο. Η «Μεγάλη Ελλάδα» δεν είναι απλώς μια περιοχή, μια πολύ όμορφη περιοχή, είναι ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο, μια επιστροφή στον κλασικό ελληνικό κόσμο, μια επιστροφή, ένα προσκύνημα στις βαθύτερες ελληνικές μας ρίζες!!…
Πέραν, όμως, της προγραφείσας ιστορικής σηματοδότησης, μεγαλύτερη, τουλάχιστον για μας, έκπληξη- που, τώρα και δεκαετίες, πέραν των άλλων, ασχολούμαστε και με την ελληνική γλώσσα και την καταγραφή και επεξεργασία των κρητικών τοπωνυμίων- αποτέλεσε η «γλωσσική» σηματοδότηση τού χώρου, όπου ακόμα και σήμερα διατηρείται άσβεστο το ελληνικό πνεύμα, μαζί με την ελληνική γλώσσα, η οποία εξελισσόμενη διαφορετικά μέσα στις συνθήκες τής γείτονος Ιταλίας έδωσε μίαν άλλη διάλεκτο, μοναδική στον κόσμο, τα λεγόμενα «Γρεκάνικα» (στην Καλαβρία) ή «Γκρίκο» (στην Απουλία). 
Τα Γρεκάνικα ή Γκρίκο, όπως είναι γνωστά τα κατωιταλιώτικα ελληνικά ιδιώματα, μιλιούνται από τις ελληνόφωνες κοινότητες των Γρεκάνων στις δύο παραπάνω περιοχές. Ειδικότερα, στην ελληνόφωνη περιοχή Σαλέντο τής Απουλίας (που ακούγεται ως Γκρέσια Σαλεντίνα), κοντά στην πόλη τού Λέτσε, βρίσκονται σήμερα εννέα μικρές πόλεις (Καλημέρα, Μαρτάνο, Καστρινιάνο ντε Γκρέτσι, Κοριλιάνο ντ’ Οτράντο, Μαλπινιάνο, Σολέτο, Στερνάτια, Ζολίνο, Μαρτινιάνο), με συνολικό πληθυσμό 40.000 ατόμων, ενώ στην Καλαβρία βρίσκονται εννέα χωριά, στην περιοχή Μπόβα, αλλά ο γρεκάνικος πληθυσμός εκεί είναι σημαντικά μικρότερος. Από μιαν ιδιοτροπία τής Ιστορίας και της γεωγραφίας στην καρδιά τής πάλαι ποτέ Μεγάλης Ελλάδας απέμειναν, στις μέρες μας, αυτές οι  δύο ελληνόφωνες νησίδες. Μοναδικός θησαυρός τους είναι η γλώσσα τους. Αν χάσουν την ιδιαίτερη αυτή διάλεκτο και αρχίσουν να ομιλούν, για παράδειγμα, τη νεοελληνική, θα αποτελέσουν, οπωσδήποτε, ένα τουριστικό αξιοθέατο στην Κάτω Ιταλία, χωρίς, όμως, ρίζες, ιστορία, παρελθόν και μέλλον.
Δεν είναι, αλήθεια, μικρό πράγμα να ακούσεις από τον Πρόεδρο των ελληνόφωνων χωριών στο Σαλέντο- όπου τo βράδυ τής προτελευταίας ημέρας τής εκδρομής μας απολαύσαμε ένα εξαίσιο δείπνο σε παραδοσιακή ταβέρνα με ζωντανή τοπική ελληνική μουσική- να σου λέγει γεμάτος ελληνική περηφάνια και με όλη τη δύναμη της ψυχής του στην «Γκρίκο» διάλεκτο: «Είμαστε Έλληνες, γιατί έχομε το ίντιο αίμα τσε την ίδια γκλώσσα με σας τσε θέλουμε να μείνουμε Έλληνες. Θέλουμε να διατηρήσουμε τη γκλώσσα μας», ενώ, ταυτόχρονα, απεύθυνε δραματική έκκληση συμπαράστασης προς κάθε αρμόδια Αρχή της μητέρας Ελλάδας. Ο ίδιος είναι δάσκαλος των ελληνικών (Γκρίκο) στο Σαλέντο και σπούδασε, όπως μας είπε, στο Παιδαγωγικό τμήμα τού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ο τρόπος που μιλάει δείχνει την αγωνιώδη προσπάθειά του  για τη διατήρηση τής γρεκάνικης γλώσσας και την ικανοποίησή του γι’ αυτό. Και ακόμα, μια βαθιά συνειδητή περηφάνια για την ελληνική καταγωγή του, μαζί με μια άδολη συμπάθεια για τους Έλληνες, με τους οποίους υπάρχει μια μακραίωνη σύνδεση. Και ύστερα από αυτά διερωτώμαι: ποιος, αλήθεια, έχει το δικαίωμα να μείνει αδιάφορος μπροστά σε  ένα τέτοιο αγωνιώδες μήνυμα; Και όταν, ακόμα, όπως μας είπαν εκείνη την ίδια βραδιά, στην ίδια περιοχή τού Σαλέντο, οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών τής Κάτω Ιταλίας, υποδέχονται και σήμερα τους Έλληνες με εξαιρετικά αισθήματα φιλίας, εγκαρδιότητας και αγάπης, απευθύνοντάς τους τη μεγαλειώδη και μοναδική φράση: «Είσαι Γκρίκο; Έμπα στο σπίτι μου να μπει ο ήλιος»!
Οι ενέργειες των Γκρεκάνων περιλαμβάνουν διαβήματα στις αρχές, αδελφοποιήσεις με διάφορους δήμους τής Ελλάδας, εκτύπωση τής πρώτης γκρεκάνικης γραμματικής, έκδοση μικρών εφημερίδων και περιοδικών, εκκλήσεις σε ξένους οργανισμούς, δημιουργία πολιτιστικών συλλόγων με ελληνικά ονόματα, οργάνωση διεθνών συνεδρίων (ώστε να ανταλαγούν απόψεις από τους ειδικούς επιστήμονες, όπως γλωσσολόγους, λαογράφους, εθνολόγους, ιστορικούς, αρχαιολόγους κ.ά.), ακόμη και την έκδοση μιας πλούσιας ποιητικής συλλογής, με περισσότερα από 100 ποιήματα, 30 σύγχρονων ποιητών, από τις περιοχές αυτές, γεγονός το οποίο αποδεικνύει ότι η σύγχρονη ελληνόφωνη ποίηση τής Κάτω Ιταλίας συνεχίζει τη μεγάλη λυρική παράδοση τής αρχαιότητας.

Γκρεκάνικη μουσική και χορός 
στο Σαλέντο

Για την ιστορία τής εν λόγω πληθυσμιακής μειονότητας και του γλωσσικού ιδιώματός της, οι ίδιοι οι κάτοικοι των ελληνόφωνων, όπως ονομάζονται, χωριών τής Κάτω Ιταλίας πιστεύουν ότι, παρά τις προσμίξεις και τα νεότερα γλωσσικά δάνεια, ο βασικός πυρήνας τους αποτελείται από απόγονους των Ελλήνων τής Μεγάλης Ελλάδας τού B’ αρχαιοελληνικού αποικισμού και ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τους νεότερους Έλληνες πρόσφυγες, που κατέφυγαν εκεί σε νεότερες ιστορικές μεταναστεύσεις (εικονομαχία, πτώση Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κ.λπ), «που τους χάλασαν τη γλώσσα», όπως υποστηρίζουν χαρακτηριστικά οι εντόπιοι «λόγιοι». Χρησιμοποιούν τη λέξη Γκρίκο (λατιν. Graecus), η οποία δεν χρησιμοποιείται στην Ελλάδα και γράφουν τις ελληνικές λέξεις με λατινικούς χαρακτήρες, διατηρώντας, συνήθως, την καθαρή, την αρχαία τους μορφή (ευκολότερα δηλαδή ο ελληνόφωνος τής Κάτω Ιταλίας αντιλαμβάνεται την αρχαία ελληνική λέξη «παιδία» από το  νεοελληνικό «παιδιά», πράγμα, ασφαλώς, που φανερώνει την άμεση από την αρχαία ελληνική γλώσσα προέλευση τού γλωσσικού ιδιώματός του).
Σύμφωνα με τη θεωρία τού Τζιουζέπε Μορόσι, τα ελληνοϊταλικά ιδιώματα αποτελούν επιβιώσεις τής αρχαιοελληνικής διαλέκτου (δωρικής), που μιλιούνταν στη νότια Ιταλία ήδη από την εποχή τού αποικισμού τής Μεγάλης Ελλάδας (8ου αι. π. Χ.) και η οποία διατηρήθηκε φθαρμένη ως τη σύγχρονη εποχή, μέσα από τη συμβίωσή της με τη λατινική γλώσσα, χάρη στην ανανέωσή της από μετέπειτα μεταναστεύσεις ελληνικών πληθυσμών. Ο σύγχρονος γλωσσολόγος ερευνητής Αναστά­σιος Καραναστάσης, ο οποίος, με εντολή της Ακα­δημίας Αθηνών, μελετά επί πολλά χρόνια την γκρεκάνικη διάλεκτο, στηρίζει και ισχυροποιεί τη θεω­ρία τού συμπατριώτη μας γλωσσολόγου Γ. Χατζιδάκι περί μιας αδιάλειπτης συνέχειας τού γκρεκάνικου γλωσσικού ιδιώματος από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με μια σειρά γλωσσικών παρατηρήσεων. Το γλωσσικό ιδίωμα των ελληνοφώνων τής Κάτω Ιταλίας έχει, περαιτέρω, προσλά­βει με το πέρασμα τού χρόνου έναν μελωδικό τόνο, και θυμίζει αμυδρά την κυ­πριακή ή την κρητική διάλεκτο.
Στις μέρες μας τα ελληνικά της Κάτω Ιταλίας βρίκονται σε κίνδυνο εξαφάνισης, αφού οι νεότερες γενιές δεν τα μαθαίνουν, όπως παλαιότερα, γιατί τα θεωρούν, επηρεασμένοι και από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα επικοινωνίας, ως επαρχιακή γλώσσα που τη μιλούν μόνον οι χωρικοί. Στην επιβίωσή τους δεν βοηθάει ούτε το γεγονός ότι το επίσημο ιταλικό κράτος τα έχει αναγνωρίσει ως μειονοτική γλώσσα και, κατά το δυνατόν, τα προστατεύει, όπως και αυτό το ίδιο το ελληνικό πνεύμα, αντίθετα με όσα πράττει η γείτων Τουρκία, που μόνιμη επιδίωξή της έχει τάξει την εξαφάνιση από την επικράτειά της κάθε ίχνους ελληνικής παρουσίας.
Στην Απουλία, τα Ελληνικά δεν χρησιμοποιούνται στα νηπιαγωγεία, παρά το γεγονός ότι οι τοπικοί κανονισμοί επιτρέπουν στους γονείς να ζητούν και σ’ αυτά τη χρήση τής ελληνικής γλώσσας. Στα δημοτικά σχολεία, η κατάσταση διαφέρει από κοινότητα σε κοινότητα. Σε δύο πόλεις τα Ελληνικά διδάσκονται από το 1978, επίσημα, σε πειραματική βάση, για 15 ώρες τη βδομάδα, από την πρώτη τάξη και για όλο τον κύκλο τού δημοτικού σχολείου. Στην Καλαβρία, τα Ελληνικά χρησιμοποιούνται σποραδικά στα νηπιαγωγεία, συνήθως με πρωτοβουλία των γονιών των παιδιών.
Το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια δείχνει, ευτυχώς, μιαν ευαισθησία για τη διατήρηση αυτού του ιδιαίτερου γλωσσικού ιδιώματος και έχουν εκπονηθεί εκπαιδευτικά προγράμματα κυρίως για τη διδασκαλία τής νεοελληνικής γλώσσας. Το πρόβλημα είναι ότι οι δάσκαλοι οι οποίοι στάλθηκαν από την Ελλάδα (έξι στην Απουλία και τέσσερις στην Καλαβρία), διδάσκουν στα παιδιά κυρίως νέα ελληνικά, ενώ το μάθημα πρέπει να γίνεται και στο ελληνόφωνο ιδίωμα, για να διασωθεί. Στο Πανεπιστήμιο του Λέτσε υπάρχει εκτός από την έδρα Ελληνικής Φιλολογίας και Τμήμα για τα Γκρίκο, ώστε οι διδάσκοντες να γνωρίζουν και τις δύο γλώσσες.
Ο λαϊκός, περαιτέρω, πολιτισμός των Γκρεκάνων είναι εξαιρετικά πλούσιος. Τμήμα τού πολιτισμού τους είναι και τα τραγούδια τους (καθαρά ελληνικά τραγούδια, κυρίως μοιρολόγια, νανουρίσματα τραγούδια της δουλειάς και της αγάπης, καθώς και θρησκευτικά), τα οποία έχουν άμεση σύνδεση με την ελληνική γλώσσα και ιστορία. Χάρη στα τραγούδια, η ελληνική γλώσσα μεταφέρθηκε στους αιώνες και επιβιώνει μέχρι και σήμερα. Απολαύσαμε κοντά τους μοναδικά γκρεκάνικα τραγούδια και πολλούς χορούς με πιο χαρακτηριστικό απ’ όλους, τη γνωστή ταραντέλα. Ο ρυθμός τής τελευταίας είναι εξαιρετικά γρήγορος και η χορεύτρια κινείται ακατάπαυστα και ξέφρενα, σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις με τις οποίες ο χορός αυτός και έχει συνδεθεί. Παραδοσιακά τους όργανα είναι, κυρίως, το ακορντεόν, το ταμπουρέλλο (ντέφι) και η τσαμπούνα. 
Καθώς ακούς αυτούς τους μουσικούς να τραγουδούν μπορείς να διακρίνεις στον τόνο τής φωνής τους το πάθος τους να σώσουν και να διατηρήσουν ως κόρην οφθαλμού την πολιτιστική τους ταυτότητα και κληρονομιά.

Ταξιδιωτικές Εντυπώσεις
Κωστης Ηλ. Παπαδάκης
 www.ret-anadromes.blogspot.com

Σ.Σ.Σ.: Γεια σου κρητίκαρε κ. Παπαδάκη με τα ωραία ελληνικά σου άρθρα. Μακάρι νάχαμε λίγα τέτοια ακόμα στην μπλογκόσφαιρα. Θα είχαμε διώξει προ πολλού, κάθε αρλουμποφράγκικη ή αγγλοσαξωνική χολέρα, η οποία τίνει να μας καταπνίξει.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΜΠΙΜΠΙΣΙ" ΕΝΑ ΣΚΑΤΟ;

Αυτός είναι ο "καθηγητής" Αρμάν 
Ντ' Ανζούρ (που μάλλον δεν είναι 
Εγγλέζος, αλλά Γάλλος), το αμόρφωτο 
ντογάνι που ζήλωσε την δόξα του 
Ηρόστρατου (Έλληνας), ο οποίος 
κατέστρεψε ένα από τα επτά θαύματα 
του κόσμου, για να τον γράψει η ιστορία. 
Ο εν λόγω κερχελές, φαίνεται ότι  στους  
κύκλους των καθηγητών δεν είναι και 
πολύ αποδεκτός, γι αυτό, προκειμένου 
να πετύχει  την δημοσιότητα για τη 
οποία όλες οι φτηνές "προσωπικότητες" 
δίνουν κώλο, ξαναγράφει την... Ελληνική 
ιστορία. Γελᾷ δ' ὁ μωρός, κἄν τι μὴ 
γέλοιον ᾖ...

Κάποτε ήταν ένα Μπιμπισί στην ενημέρωση και την πληροφορία!.. Σήμερα είναι ένα σκατό!.. Ένα υποπροϊόν υποκουλτούρας στα διεθνή ΜΜΕ, το οποίο σκοτώνει ή μέμφεται, ή εχθρεύεται ακόμα και τον εαυτό του. Ίσως, γιατί στις τάξεις του πλέον δεν διαθέτει κανέναν σοφό ή συνετό άνθρωπο, παρά τα κατακάθια και τα υπανθρώπινα προϊόντα που η αγγλική "αυτοκρατορία"  συνέλεξε από τις λεγόμενες αποικίες τους. Της σημερινής εκφυλισμένης και κατεστραμένης πέρα για πέρα, αγγλικής μεσοαστικής τάξεως. Είναι μια ηλίθια σφηκοφωλιά γαλοίων και ξιπασμένων Εγγλέζων δηλαδή, η οποία προσεταιρίζεται μια άλλη σφηκοφωλιά τέτοιων, τάχα και διανοουμένων τηε εγγλέζικης χαζοκοινωνίας.
Δημοκρατία ή ελευθεροτυπία, δεν είναι να δημοσιεύεις ή να αναπαράγης ότι βλακεία και ανοησία βρεις μπροστά σου. 
Αλλά να υποστηρίζης τις θέσεις σου, τις απόψεις σου, κι αυτό που εσύ πρεσβεύεις, ή προσπαθείς να δώσεις προς τα έξω. Ολα τα ΜΜΕ έχουν αυτές τις θέσεις και αυτές υπηρετούν. Κάθε άλλο που προσπαθούν να πλασάρουν ή να αναμείξουν, είναι με μια κοινή λεξούλα, ελαφρώς... μπάχαλο και αηδία. 
Τι εννοούμε μ' αυτό. Στο άρθρο που ακολουθεί, ένας δήθεν καθηγητής αγγλικού πανεπιστημίου (της Οξφόρδης!), "ειδήμων" επί των Ελληνικών (αρχαίων και νέων, εμείς ποτέ δεν τα ξεχωρίσαμε), ξερνάει πάνω στην Ελληνικη ιστορία, αλλά και την Παγκόσμια, την Αγγλική...
(σ.σ.: Στη συνέντευξή μου με τον Άντριου Χάμιλτον στο Βρετανικό Μουσείο πριν από λίγα χρόνια, η πιο σωστή και η πιο σοβαρή θέση που μου πρόβαλλε για την μη επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα εκεί που ανήκουν, όταν εγώ στη λέξη "Λόρδος" για τον Ελγίνο που έλεγε, διόρθωνα επίμονα "Κατσαπλιάς", ηταν: Μα επιτέλους, πρέπει να καταλάβετε, ότι αυτά είναι σήμερα και δική μας κουλτούρα, δική μας ιστορία...)

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΙΑΟΥΡΤΗ»

Ηχηρό χαστούκι στην τουρκική εταιρεία Chobani που πουλά στο εξωτερικό γιαούρτι παραπλανώντας τους καταναλωτές ότι είναι ελληνικό, έδωσε η βρετανική δικαιοσύνη, στη διαμάχη με την ΦΑΓΕ. Συγκεκριμένα, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου έδωσε τέλος στην υπόθεση “Greek Yoghurt”, με την απόφασή του να είναι οριστική, χωρίς δυνατότητα άσκησης περαιτέρω ενδίκων μέσων.
Ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου, Lord Neuberger, καθώς και δύο ακόμη ανώτατοι δικαστές, αρνήθηκαν να δώσουν άδεια στην Chobani να ασκήσει αναίρεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, με το σκεπτικό ότι δεν εγείρεται κανένα αμφισβητήσιμο νομικό στοιχείο.
Το τελικό αποτέλεσμα της υπόθεσης είναι ότι, προκειμένου να πωληθεί γιαούρτι ως Greek Yoghurt στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα πρέπει σωρευτικά:

1. να παρασκευάζεται σύμφωνα με μια διαδικασία στράγγισης που αφαιρεί τον υδαρή ορό γάλακτος,
2. να μην περιέχει πρόσθετα ή συντηρητικά, και
3. να παρασκευάζεται στην Ελλάδα.

Τα μόνιμα ασφαλιστικά μέτρα παραμένουν σε ισχύ, απαγορεύοντας στην Chobani να πωλεί, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στραγγιστό γιαούρτι που παρασκευάζεται στις ΗΠΑ ως Greek Yoghurt. Η διαταγή του Δικαστηρίου υποχρεώνει την Chobani να αποζημιώσει τη ΦΑΓΕ για τα έξοδα που προέκυψαν κατά τη διαδικασία αίτησης της πρώτης για άδεια προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο, ενώ η Chobani υποχρεούται, επίσης, να καλύψει το υπόλοιπο των εξόδων του Αγγλικού Εφετείου, εντός τεσσάρων εργάσιμων ημερών. Με την απόφαση αυτή η υπόθεση Greek Yoghurt στο Ηνωμένο Βασίλειο κλείνει οριστικά.

Ο Τούρκος απατεώνας που
έκανε περιουσία παρασκευάζοντας
μαϊμού ελληνικό γιαούρτι.

Η τουρκική εταιρεία κατηγορείται ότι παραπλανά τους καταναλωτές πουλώντας τους «ελληνικό γιαούρτι» ενώ δεν έχει καμιά σχέση με αυτό.
O Χαμντί Ουλουκάγια είναι ιδιοκτήτης της εταιρίας Chobani. Ο εν λόγω Τούρκος επιχειρηματίας, έβγαλε δισεκατομμύρια καθώς η εταιρεία του παρασκεύαζε στις ΗΠΑ ελληνικό γιαούρτι. Το μυστικό όμως για το πως πήρε τη συνταγή έφερε στο φως η πρώην σύζυγος του επιχειρηματία.
Οπως αναφέρει πρόσφατο δημοσιεύμα της New York Post, που επικαλείται δικαστικά έγγραφα, «ο Ουλουκάγια απέκτησε τη συνταγή για τα Chobani χρηματίζοντας πρώην εργαζόμενο της ΦΑΓΕ». Η πρώην σύζυγός του, με την οποία βρίσκεται στα δικαστήρια, ισχυρίζεται πως δικαιούται το 53% της Chobani, ενώ σημείωσε πως στην πρώτη επιχείρηση χονδρικής παρασκευής τυριού με την επωνυμία Euphrates, που ξεκίνησε ο Ουλουκάγια, είχε επενδύσει 500.000 δολάρια.
Σύμφωνα με την Γκιράι, μάλιστα, ο πρώην σύζυγός της συνάντησε τον πρώην υπάλληλο, τον οποίο πλήρωσε με 30.000 ευρώ για να του φανερώσει το μυστικό στον τρόπο παρασκευής του γιαουρτιού.

Από την "Ημερησία" Τρίτη, 29 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΗ, ΔΙΟΤΙ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι ηγέτες κάνουν λάθη διότι αγνοούν την Ιστορία
(Σ.σ.σ.: Και ηγέτες που αγνοούν την ιστορία, δεν είναι ηγέτες)  


«Τα δύο μεγάλα πάθη μου, η Ιστορία και η βοτανολογία, συνδυάστηκαν άριστα», λέει ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ, μέχρι τώρα καθηγητής στο Νέο Κολλέγιο της Οξφόρδης αλλά και υπεύθυνος για τους κήπους του κολεγίου.

«Να ένας υπομονετικός κηπουρός!» σκέφτεται όποιος συναντάει τον Ρόμπιν Λέιν Φοξ. Για δύο λόγους: παρατηρώντας τα χέρια του, διαπιστώνει ότι ως λάτρης των φυτών αναμετριέται ακόμα με το χώμα και τα αγκάθια. Αλλωστε, η στήλη του για το θέμα αυτό στην εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, έχει φανατικούς αναγνώστες. Ως δάσκαλος της Ιστορίας, όμως, φύτεψε τον σπόρο της αγάπης για την αρχαία Ελλάδα σε πολλές γενιές φοιτητών της Οξφόρδης. Συναντήσαμε τον πλέον καταξιωμένο διεθνώς ειδήμονα για τη ζωή και το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθηγητή στο New College, στις 8 το πρωί στο σπίτι ενός φίλου του, ο οποίος τον φιλοξένησε για μερικές ημέρες στην Αθήνα. Το περιορισμένο χρονικά πρόγραμμά του δεν μας επέτρεψε να πάρουμε μαζί γεύμα, αλλά πρόγευμα. Ευγενής, με φλεγματικό βρετανικό χιούμορ και πρόθυμος να απαντήσει σε κάθε ερώτηση, έβαλε στην άκρη τα δημητριακά και τις φρυγανιές, για να πιάσουμε μια μακρά συζήτηση που μας γύρισε αρκετούς αιώνες πίσω. «Μόλις συνταξιοδοτήθηκα από το πόστο μου και στην αποχαιρετιστήρια ομιλία μου είπα στους συναδέλφους να κρατήσουν ζωντανή την Ιστορία της Ελλάδος. Πολλοί λένε ότι όταν αφυπηρετείς, χάνεις την καθημερινή σου ρουτίνα. Αν όμως η δουλειά σου είναι στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είσαι ήδη αναγκασμένος να έχεις εξαρχής ένα δικό σου ανεξάρτητο καθημερινό πρόγραμμα αυτοπειθαρχίας, καθώς υπάρχουν μεγάλα διαστήματα διακοπών. Συνεπώς, δεν φοβάμαι τη νέα φάση της ζωής μου. Εξάλλου, είμαι και ο υπεύθυνος του κήπου του Κολεγίου και αν φύγω, τα φυτά θα επαναστατήσουν», είναι τα πρώτα του λόγια. Είναι σαφές ότι η καριέρα του στη διδασκαλία οδεύει προς το τέλος. Ο ίδιος τι διδάχθηκε, άραγε, από τα 41 χρόνια της παρουσίας του στην Οξφόρδη; «Εμαθα πολλά για τον ελληνικό κόσμο από την αρχαιότητα μέχρι και το 600 μ.Χ. Εμαθα επίσης να μην υποτιμώ ποτέ τους μαθητές μου. Ξέρετε, είχα το προνόμιο να μη διδάσκω σχολιαρόπαιδα που βαριούνταν και κοιτούσαν έξω από το παράθυρο, αλλά προπτυχιακούς φοιτητές που κοιτούσαν έξω από το παράθυρο», λέει και γελάει. Συνεχίζει: «Για να μην υπερβάλω, πάντως, μόνο μία φορά ένιωσα ότι έχασα την προσοχή των φοιτητών μου σε μάθημα. Είχα συμβουλευθεί έναν ειδικό στη διδασκαλία και μου είχε πει πως όταν κάνω μια ερώτηση, θα πρέπει να περιμένω μέχρι να ακούσω την απάντηση και να μη σπεύσω να την δώσω εγώ. Εφήρμοσα τη συμβουλή του ένα απόγευμα που είχα αφιερώσει στην απαρχή της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα. Εθεσα μια ερώτηση και δεν απαντούσε κανείς για πολλή ώρα, μόνο κάποιος έγραφε κάτι σε ένα χαρτί. Το πήρα στα χέρια μου με την ελπίδα ότι θα διάβαζα κάτι ουσιώδες, αλλά τελικά ήταν μια λίστα με ψώνια για το σούπερ μάρκετ».  
Σε αναζήτηση κονδυλίων Στην Ελλάδα, στη Βρετανία και σε άλλες χώρες, ο τομέας των ανθρωπιστικών σπουδών συρρικνώνεται και αντιμετωπίζει προβλήματα χρηματοδότησης. «Μία από τις λύσεις που έχουν βρει οι εκπαιδευτικοί φορείς είναι να παρωθούν τους διδάσκοντες να κάνουν εκείνοι αιτήσεις για να βρουν χρήματα από ευρωπαϊκά προγράμματα ή από πλούσια ιδρύματα. Μας αξιολογούν όχι μόνον για την ικανότητά μας ως δασκάλων, αλλά και ως επιτελικά στελέχη που πρέπει να έχουν αποτελεσματικότητα και συνεργατικότητα. Και μπορεί όσοι διδάσκουν Θετικές Επιστήμες ή κάνουν έρευνα να είναι πιο εξοικειωμένοι με αυτήν τη διαδικασία, αλλά και όσοι έχουμε ως αντικείμενο τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες πρέπει να επιδείξουμε αντίστοιχα ταλέντα». «Δυστυχώς», υπογραμμίζει ο Λέιν Φοξ, «η εκπαίδευση έχει γίνει ένας προθάλαμος για την επαγγελματική καριέρα και ως εκ τούτου πρέπει να αναπτύσσει τις δεξιότητες που χρειάζονται οι άνθρωποι που εργάζονται στις επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό. Επίσης, σε όλη την Ευρώπη, εφαρμόζεται η αξιολόγηση της απόδοσης των φοιτητών και υπάρχει η ενθάρρυνση να προτιμώνται τα μαθήματα όπου τα παιδιά τα πάνε καλά. Συνεπώς, οι γλώσσες, τα αρχαία ελληνικά λ.χ., δεν είναι στις πρώτες θέσεις, λόγω της δυσκολίας στην εκμάθηση αλλά και του γεγονότος ότι δεν είναι εργαλείο καριέρας. Σε εκπαιδευτικό επίπεδο έχει επικρατήσει η άποψη ότι πρέπει να κοιτάμε μπροστά και όχι πίσω. Οτι βρισκόμαστε στο 2014 και δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το τι έγινε προ Χριστού. Τα πανεπιστήμια σήμερα θα προτιμούσαν έναν καθηγητή Υπoλογιστών από έναν καθηγητή Ιστορίας. Πώς όμως θα διαμορφωθεί ο αυριανός κόσμος αν οι φοιτητές εντέλει διδάσκονται μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα και όχι το τι συνέβη στο παρελθόν;», αναρωτιέται.
Η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι διαμαρτυρία προς την Ε.Ε.
Για τον Ρόμπιν Λέιν Φοξ, η εμμονή με το μέλλον και η αδιαφορία για το παρελθόν εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους: «Θεωρώ ότι σήμερα οι διοικούντες εν γένει, είτε είναι επικεφαλής των πανεπιστημίων είτε τα υψηλά στελέχη στις επιχειρήσεις ή ηγέτες στην πολιτική, παίρνουν κακές αποφάσεις διότι δεν έχουν γνώση της Ιστορίας, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας. Είδαμε λ.χ. ότι η Ελλάδα υπέφερε συχνά από τις αποφάσεις που πήραν οι ξένοι για την οικονομική της διάσωση, διότι δεν γνώριζαν την Ιστορία της. Μα πώς θα σχεδιάσεις και θα εφαρμόσεις μια πολιτική που θα επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων αν δεν ξέρεις εις βάθος τη νοοτροπία, την ψυχολογία, το πώς το παρελθόν διαμόρφωσε τις πεποιθήσεις τους; Μόνο με τα στατιστικά στοιχεία;». Μιλώντας με έναν γνώστη της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας, μπαίνει κανείς στον πειρασμό να τον ρωτήσει ποια θεωρεί ότι είναι η σχέση των συμπατριωτών μας με την αρχαία κληρονομιά: «Μα είναι αδύνατον να αναμετρηθεί ή να συγκριθεί κανείς με την εποχή του Χρυσού Αιώνος. Γνωρίζω λ.χ. ότι τα τελευταία χρόνια πολλοί έλεγαν για την Ελλάδα πως ενώ είναι ο τόπος όπου επινοήθηκε η δημοκρατία, κυβερνάται από τη διαφθορά. Εγώ πιστεύω, πάντως, ότι ο σημερινός εχθρός της δημοκρατίας είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο τρόπος που λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις ζωές των πολιτών. Θεωρώ ότι ένα μεγάλο μέρος της αποχής στις εκλογές για την Ε.Ε. έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι τελευταίοι είναι απογοητευμένοι και δεν πηγαίνουν στις κάλπες ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο», λέει ο ιστορικός. Και πώς σχολιάζει ότι οι Ελληνες, που υπέφεραν τα πάνδεινα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο γύρισαν την πλάτη στη δική τους Ιστορία και ψήφισαν ένα ακροδεξιό κόμμα; «Νομίζω ότι αν την ήξεραν εις βάθος ούτε καν θα είχαν διανοηθεί να το κάνουν. Η άνοδος της Ακροδεξιάς, πάντως, σίγουρα σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο με μια έκφραση διαμαρτυρίας για την πολιτική της Ε.Ε. Θέριεψε μέσα στην οικονομική κρίση, στην αύξηση της λαθρομετανάστευσης και στην ταπεινωτική εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Το κακό είναι ότι οι ακροδεξιοί καπηλεύονται την Ιστορία, επινοώντας μια δική τους εκδοχή, την οποία χρησιμοποιούν ως εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας. Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πόσο σημαντική είναι η διδασκαλία και η γνώση της Ιστορίας, ιδιαίτερα στις ημέρες μας. Για να έχει άξιους πολίτες μια δημοκρατική χώρα, θα πρέπει να ξέρουν άριστα τι συνέβη στο παρελθόν. Μόνο έτσι διαμορφώνεται η πολιτική συνείδηση». 
Το ενδιαφέρον που υπάρχει για την αρχαία Ελλάδα δεν θα ατονήσει
Ο Βρετανός ιστορικός έγραψε το 1973, σε νεαρή ηλικία, ίσως το σημαντικότερο βιβλίο για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παραμένει ακόμη το ευαγγέλιο των μελετητών. Πώς αντιμετωπίζει σήμερα το πόνημά του; «Είμαι στη φάση που επιμελούμαι μια νέα έκδοση, στην οποία ξαναγράφω ένα μέρος του βιβλίου. Από τότε που το τελείωσα έχουν αλλάξει τόσα πράγματα. Η επιστημονική γνώση, λοιπόν, έχει προχωρήσει πολύ. Ακούγεται συχνά στις ΗΠΑ ή στη Γερμανία ότι το Βασίλειο των Μακεδόνων θα μπορούσε να συγκριθεί με κάποιες φυλές της εποχής εκείνης στην Κεντρική Ευρώπη, όπου οποιοσδήποτε θα μπορούσε να γίνει ηγέτης για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Και πως ο Αλέξανδρος χάρις στις μοναδικές του ικανότητες και στη γνώση του για την Ανατολή, μεταμόρφωσε το βασίλειο αυτό σε μια αυτοκρατορία. Λάθος! Ο βασιλιάς Φίλιππος είχε ένα παλάτι που έχει το διπλάσιο μέγεθος του σημερινού Μπάκιγχαμ. Ο Αλέξανδρος μεγάλωσε ως πραγματικός βασιλιάς και αυτό διαμόρφωσε τον τρόπο που έβλεπε τον κόσμο και όχι η κατάκτηση της Ανατολής. Επίσης βρέθηκαν και άλλοι τάφοι τον τελευταίο καιρό, καθώς και άλλα ευρήματα. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και την επαγγελματική αρτιότητα των Eλλήνων συντηρητών που φροντίζουν τα ευρήματα, τότε αντιλαμβάνεστε το πλήθος των νέων στοιχείων που έχουν προκύψει τα τελευταία 40 χρόνια». Ο Λέιν Φοξ συνεργάστηκε στενά ως ιστορικός σύμβουλος με τον Ολιβερ Στόουν στην κινηματογραφική μεταφορά του Αλέξανδρου. Η ταινία γνώρισε εμπορική επιτυχία, αλλά ορισμένες πτυχές της αφήγησης δεν άρεσαν στους σύγχρονους Ελληνες. «Για να βρει πρωταγωνιστή ο Ολιβερ έκανε συνεντεύξεις με όλους τους σπουδαίους ηθοποιούς του Χόλιγουντ», μας λέει, προσθέτοντας: «Είχε μιλήσει πολλές φορές τον Λεονάρντο ντι Κάπριο, ο οποίος όμως πίστευε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Ρώσος. Αντιθέτως, ο Κόλιν Φάρελ μελέτησε αρχαία κείμενα και Ιστορία για να σηκώσει την ευθύνη του ρόλου». Κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για μερικές γουλιές καφέ και για να αλλάξουμε θέμα. Ο ιστορικός είναι γνωστός και για έναν ακόμη λόγο. Εχει δηλώσει δημοσίως ότι είναι άθεος: «Δεν πιστεύω στον Θεό. Η δική μου προσωπική “θρησκεία” είναι ο Ομηρος. Τον πρωτοδιάβασα στα 13 μου χρόνια και έκτοτε δεν έχω σταματήσει να έχω τεράστια σύνδεση με τα έργα του. Οσο για την αρχαία Ελλάδα, αυτό που με επηρέασε περισσότερο στη νιότη μου ήταν η συνειδητοποίηση ότι στην Αθήνα υπήρξε πράγματι δημοκρατία. Οχι κατ’ όνομα αλλά κατ’ ουσίαν. Εδώ, σε αυτόν τον τόπο ξεκίνησαν όλα και αυτή η σκέψη ήταν το έναυσμα που με οδήγησε στην απόφαση να μελετήσω τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οποιος έχει διαβάσει Ομηρο, Πλάτωνα, τις αρχαίες τραγωδίες, προσηλυτίζεται για μια ζωή. Το ενδιαφέρον που υπάρχει για την αρχαία Ελλάδα, την Ιστορία, δεν θα ατονήσει. Τα βιβλία, οι τηλεοπτικές σειρές, οι ταινίες που καταπιάνονται με ιστορικά θέματα, τα ταξίδια σε ιστορικούς τόπους είναι ιδιαίτερα δημοφιλή. Θα σας αναφέρω και το παράδειγμα του "Βραβείου Κριτικός" που αφορά βιβλία ποίησης η λογοτεχνίας που εστιάζουν σε ελληνικό θέμα και εκεί βλέπουμε ότι υπάρχει υψηλότατο επίπεδο στα πονήματα που εξετάζουμε και εντέλει βραβεύουμε». Η συζήτηση φτάνει προς το τέλος, αλλά έχει μείνει ένα ακόμη κεφάλαιο ανοικτό. Ο Βρετανός έχει μια εξαιρετικά δημοφιλή στήλη στην εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς για την κηπουρική, αλλά είναι και το "Αφεντικό του Κήου του Νέου Κολλεγίου": «Η σχέση μου με τα φυτά και την κηπουρική ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία. Μεγάλωσα στη βρετανική επαρχία. Γύριζα στο σπίτι μετά το σχολείο και δεν είχα τι να κάνω. Κάπως έτσι μπήκα στη διαδικασία να περιποιούμαι τον κήπο και να παρακολουθώ τον κύκλο ζωής των φυτών. Θεωρούσα ότι ήταν ένα μικρό θαύμα να βάζω ένα σπόρο στο χώμα και ύστερα από μερικούς μήνες να ξεπροβάλλει ένας όμορφος μίσχος. Παράλληλα, η γνώση των ελληνικών ή των λατινικών με βοηθούσε στη βοτανολογία. Βλέπετε, τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Και σε εμένα τα δύο μου μεγάλα πάθη, συνδυάστηκαν άριστα...». Αποχαιρετιόμαστε με τον Ρόμπιν Λέιν Φοξ, με την υπόσχεση να τα πούμε πάλι από κοντά όταν θα έρθει ξανά στην Αθήνα. Αλλωστε, έχει πολλούς φίλους στην Ελλάδα, ανάμεσα στους οποίους και η Αγγελική Κοτταρίδη, η αρχαιολόγος που συνεχίζει το έργο των ανασκαφών στη Βεργίνα. 
Η συνάντηση  
Οπως είπαμε δεν ήταν γεύμα αλλά πρόγευμα με όλα τα καλά του κόσμου: μαύρο ψωμί με προζύμι, εκλεκτή μυζήθρα, αρωματικό μέλι, καλοκαιρινά φρούτα, καφέ για εμάς τους Ελληνες και τσάι για εκείνον. Η περιποίηση ήταν σπιτική και η αγάπη των φίλων του έκδηλη. 
Το βιογραφικό του
1946 Γεννιέται στη Βρετανία. 1964 Αποφοιτά από το Ητον και σπουδάζει κλασική φιλολογία στην Οξφόρδη. 1970 Διδάσκει στο Κολλέγιο Μαγδαλινή στην Οξφόρδη. 1974 Εκδίδεται το σπουδαίο βιβλίο του για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 1977 Αρχίζει να διδάσκει αρχαία ελληνική ιστορία στο Νέο Κολλέγιο. 1986 Eκδίδεται το βιβλίο του «Παγανιστές και Χριστιανοί». 2004 Ιστορικός σύμβουλος στην ταινία του Ολιβερ Στοουν, «Αλέξανδρος». 2012
Αφυπηρετεί από τη θέση του στην Οξφόρδη.

Μαργαρίτα Πουρνάρα

ΕΝΑ ΕΜΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ... ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην πάλαι ποτέ εθνικόφρωνα εφημερίδα "Καθημερινή", και νυν επίσημο έντυπο βήμα στην Ελλάδα, των Αμερικανών κατασκόπων και πρακτόρων της Διεθνούς Εβραιομασονίας. 
Είναι γνωστό τοις πάσι η ανθελληνική και προδοτική δραστηριότητα του "ΕΛΙΑΜΕΠ" και των χαμελαιόντων "Ελλήνων" μελών του, το οποίο δυστυχώς, οι άθλιες Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 40 χρόνων, χρηματοδοτούν από την τσέπη μας και από τα λεγόμενα σκοτεινά ή φωτεινά κονδύλια. 
Δείτε και θαυμάστε την επιδεξιότητα του αρθρογράφου να χύνει τα μαύρα και καυτά κροκοδείλια δάκρυα για πέντε γυφτους ή για πέντε τούρκους της Θράκης, ενώ αποσιωπεί εντέχνως και καταχθονίως την ολότητα της Θράκης, την γεωγραφική επισήμανση ότι η Θράκη δεν είναι μέρος κανενός κρατιδίου πανσπερμιακού ή παγκοσμιοποιημένου, αλλά Ελληνικού! 
Αυτός ο τυχάρπαστος της δημοσιογραφίας ή αρθρογραφίας τενεκές, που επαγγέλεται και τον "επίκουρο" (αν ζούσε ο Επίκουρος... θα άλλαζε όνομα), μας κατακεραυνώνει εν ολίγοις, γιατί ακόμα δεν παραδώσαμε τη Θράκη στους τούρκους, τους τσιγγάνους, και τους πομάκους, ίσως τους μόνους από όλους αυτους που στα κατάβαθα της ψυχής τους -πέρα από την τρομοκρατία που ασκεί επάνω τους η μάντρα υαίνων του τουρκικού προξενείου Κομοτινής και του Ερ Ντογάν(ι)- νοιώθουν και είναι Έλληνες.  
Και φυσικά, αυτός ο ελληνόφωνος ομοιογενής "μας", δεν μπορούσε παρά να είναι τί άλλο; "επίκουρος καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ". (Ξύστε τ%@$*@α σας με τον κασμά). Και κρύβει τόση ελληνικότητα μέσα του, όση εκείνο το σκουλήκι που παράτησε πρόσφατα στα κρύα του λουτρού την Εθνική μας ομάδα, και έφυγε, πήγε στη... μαμά του να της ξεσπαργώσει τα βυζιά που σπάργωσαν! 
Δεν θα κουραστούμε να το γράφουμε, γιατί εμείς το οριοθετήσαμε πρώτη φορά, η δήθεν "ομογένεια" της Αμερικής (ΗΠΑ), έχει πάψει προ πολλού να είναι "ομογένεια" -αναλφάβητα ντογάνια 4ης και 5ης γενεάς που δεν σκαμπάζουν γρι ελληνικά, είναι- έχει μεταβληθεί σε επικίνδυνη "ομοιογένεια", η σάρα και η μάρα που μας έρχεται ή εκπορεύεται ενάντια στην πατρίδα μας από εκεί (συντονισμένα), αν δεν προσέξουμε, και αν δεν τους απομονώσουμε εγκαίρως, μαχαίρι, θα είναι το τέλος μας. Μην ξεχνάτε ότι αυτή η ομοιογένεια, μας έστειλε και τον εβραίο Γκαπ, ή Τζέφρυ, ή Γκιόργκο, ή "Παιδί της Μαμάς του", ή "Παίκτη του Πάκμαν", η "Φίλο του Τζεμ", ή το ανεπανάληπτο οικογενειακό του "Γεννήθηκα για την καταστροφή".

*/*

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ*
Οι άλλες μειονότητες στη Θράκη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12:40

Περίπου δύο μήνες μετά τις ευρωεκλογές αξίζει να γίνει ένας απολογισμός της υποθέσεως της Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Αυτή υπενθύμισε τον προσχηματικό τρόπο με τον οποίο πολιτικοί θεσμοί αντιμετωπίζουν τα μειονοτικά ζητήματα της Θράκης. Εντυπωσίασε, από τη μια, το υποκριτικό ενδιαφέρον για την κ. Σουλεϊμάν από κόμματα και οργανώσεις που σίγουρα δεν χαρακτηρίζονται από την πίστη στην πολυπολιτισμικότητα, τη συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών και την προστασία των δικαιωμάτων των εκτός Θράκης Ρομά. Η Ελλάς έχει καταδικαστεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για υποθέσεις που αφορούν το ατομικό δικαίωμα του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού και τη χρήση της λέξεως «τουρκικός» στην ονομασία σωματείων. Η απροθυμία των ελληνικών αρχών να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν συνάδει με την αρχή του κράτους δικαίου και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Προς τούτο, ωστόσο, δεν υπήρξε καμιά διαμαρτυρία από τους οψίμους υπερασπιστές του δικαιώματος της κ. Σουλεϊμάν στον ατομικό αυτοπροσδιορισμό.

Εντούτοις, η υποκρισία και οι ανακολουθίες δεν αποτελούν προνόμιο της μιας πλευράς. Οι ευθύνες της ελληνικής πολιτείας σχετικά με την παραβίαση των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητος δεν σημαίνει ότι μηχανισμοί καταπιέσεως και αφομοιώσεως εντός της μειονότητος μπορούν να τυγχάνουν ανοχής. Το δικαίωμα στον ατομικό αυτοπροσδιορισμό δεν περιορίζεται σε όσους επιλέγουν την τουρκική ταυτότητα στη Θράκη, αλλά επεκτείνεται σε όλους όσοι δηλώνουν μια άλλη ταυτότητα, χωρίς έλεγχο και δίκη προθέσεων. Αν κάποιοι Πομάκοι και Ρομά της Θράκης επιθυμούν να υιοθετήσουν μια τουρκική εθνοτική ταυτότητα, αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά τους σε μια δημοκρατική πολιτεία. Τούτο όμως δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την αναγνώριση του ιδίου δικαιώματος σε όσους επιλέγουν διαφορετικά. Η επιχειρούμενη ταύτιση όσων μειονοτικών επιλέγουν να αισθάνονται και να δηλώνουν Ελληνες, Πομάκοι ή Ρομά με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες και «σκοτεινά συμφέροντα» καθρεφτίζει την ακριβώς αντίστοιχη προσέγγιση των ελληνικών εθνικιστικών κύκλων που χαρακτηρίζουν όποιον διεκδικεί το δικαίωμα στην τουρκική ταυτότητα ως πράκτορα της Τουρκίας. Διότι, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι ελληνικές υπηρεσίες και ιδιωτικοί φορείς «στρατολογούν» μειονοτικούς για να προωθήσουν τις επίσημες ελληνικές θέσεις στη Θράκη, σίγουρα δεν είναι μόνοι ούτε καν πρώτοι σε αυτό το έργο.

Η υπόθεση της Σουλεϊμάν μάς υπενθύμισε και κάτι ακόμη: Ενίοτε η προσπάθεια αποδομήσεως των προκαταλήψεων της κυρίαρχης εθνικής ιδεολογίας διολισθαίνει προς υπεράσπιση εθνικιστικών θέσεων των καταπιεσμένων μειονοτικών ομάδων. Η καταπίεση, ωστόσο, δεν αναγνωρίζει κάποιο ηθικό προβάδισμα στον μειονοτικό εθνικισμό, ο οποίος μπορεί συχνά να αποδειχθεί αναλόγως απηνής προς τα θύματά του, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Αν ο ελληνικός εθνικισμός αποτελεί εμπόδιο για την ειρηνική συμβίωση των Θρακιωτών, το ίδιο αποτελεί και ο τουρκικός. Η φιλελεύθερη, δημοκρατική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων οφείλει να καταδικάζει όλες τις εθνικιστικές πρακτικές και προκαταλήψεις -από όπου και αν αυτές προέρχονται- και να θέτει στο προσκήνιο την πλήρη και αποτελεσματική προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των μειονοτικών έναντι του κράτους αλλά και οιουδήποτε άλλου μπορεί να τα απειλήσει. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού προς όλους υπονομεύει το ίδιο το μήνυμα της συμφιλιώσεως και της συνεργασίας και ρίχνει νερό στον μύλο των εκατέρωθεν εθνικισμών.

* Ο κ. Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης είναι επίκουρος καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επιστημονικός συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΕΝΑ ΑΙΣΧΟΣ!..

Τώρα, που υποτίθεται ότι το έργο έπρεπε να είναι τελειωμένο...

Πρόκειται για την πρώην Εθνική οδό (σήμερα τίποτα, καταστράφηκε χωρίς να αντικατασταθή από άλλη), από την Θέρμη Θεσσαλονίκης έως την Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Στην οποία με τις χίλιες μύριες ανοησίες που γίνονται, εδώ και 6-7 μήνες πάνω στον άξωνά της, ουδείς μπορεί να καταλάβει ή να μας πει, ποιο θα είναι το τέλος της, ποια θα είναι η σημασία της, και, το κυριότερο, ποιο θα είναι το κύρος, που θα προσδώση στην ανατολική είσοδο της πόλεως της πρωτεύουσας του Βορρά. Η Θεσσαλονίκη έχει τρεις εισόδους. Την είσοδο του Καλοχωρίου, την είσοδο της Σταυρουπόλεως, και την είσοδο της Θέρμης. Διπλή, ταυτόχρονη με αυτήν της μεγάλης περιφερειακής εισόδου από τα Μουδανιά. Και ενώ η τελευταία, που εξυπηρετεί τοπική κυρίως, κυκλοφορία συγκοινωνία, είναι εφάμιλλη της οδικής ποιοτικής αξίας των δύο άλλων εισόδων (Καλοχωρίου, Σταυρουπόλεως), της Θέρμης, έχει το κακό και μαύρο της χάλι! 

Αυτά για τον Τζιτζικώστα, τον φέρελπι και πολλά υποσχόμενο νέο πολιτικό, νάχει να καμαρώνει κι αυτός για τις προεκλογικές αθυροστομίες, υποσχέσεις του που έδωσε, για μια μεγάλη Ελλάδα, τις μεγάλες αθλιότητες και τα προβλήματά της, τα οποία ανέλαβε να εξαλείψη. Και για τα οποία, όπως όλοι οι προηγούμενοι και πανγελοίοι προκάτοχοί του φυσικά, δεν πρόκειται να κάνει, απολύτως, τίποτα.

Μια μικρή παρέκκληση σ' αυτή την ανατολική είσοδο της Θεσσαλονίκης, ξεκινάει λίγο πιο μακριά, κάπου πριν την Ρεντίνα στον παλιό διεθνή προς Καβάλα - Κωνσταντινούπολη, από την στροφή της Νέας Απολλωνίας όπου τα οχήματα που κινούνται προς ανατολική Θεσσαλονίκη και αεροδρόμιο "Μακεδονία", ερχόμενα και από Βουλγαρία, τουρκιά, είναι υποχρεωμένα να στρίψουν αριστερά προς Πολύγυρο (κόβουν πολλά χιλιόμετρα από την διαδρομή μέσω Δερβενίου), και να διανύσουν στην αρχή, εκείνα τα ελεεινά και άκρως επικίνδυνα τέσσερα χιλιόμετρα της γελοίας ατραπού οδού, "Νέας Απολλωνίας - Μελισουργού". 

Αυτά τα τέσσερα χιλιόμετρα ευθύνης Νομαρχίας Θεσσαλονίκης και Περιφέρειας, εκείνο το άθλιο τεμέτερον ο "Ψωλλιάδην", δεν τα είδε ποτέ όλα  αυτά τα χρόνια που είχε καβαλημένη την σκαμνόβεργα της εξουσίας, και δεν τα ανακάλυψε, ποτέ! Αυτός, ο οποίος ξιφουλκούσε στρατηλάτης Αλέξανδρος ή "Άγιος Δημήτριος στα Κάστρα", να "αναστήσει" και την χαμένη, μάλλον οριστικά, λίμνη Κορώνεια!... Προχθές, δικάστηκε με περιοριστικούς όρους και εγγύηση 20.000 ευρώ, απαγόρευση της εξόδου του από τη χώρα, για τα λεφτά του Ελληνικού Δημοσίου που κατέφαγε!

Στον δρόμο, λοιπόν, αυτόν, από Θέρμη έως Γαλάτιστα, με αρχή του τρισκακίστου εκείνου κόμβου για... ιππήλατα οχήματα στον Αυτοκινητόδρομο Μουδανιών (υπέργεια γέφυρα στροφή προς "Θέρμη - Πολύγυρο", κοντεύει να καταρρεύσει η γέφυρα αυτή, αλλά κανείς, ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ, δεν το αντιλήφθηκε ακόμα), περνώντας μπροστά και από την άλλη υπερμεγέθη οδική αθλιότητα του κυκλικού κόμβου της 350 ΠΚΒ (πρώην 113 ΠΜ, μεγάλο... τεχνικό επίτευγμα της ποιοτικής "Εγνατίας Οδου"), έως και τον Τερκενλή, πεντακόσια μέτρα πριν από την Ραιδεστό, γίνεται το έλα να δεις! 

Χαντάκι στο χαντάκι, κράσπεδο στο κράσπεδο, εγκαταλελειμμένα κομμάτια ασφάλτινα στο... έλεος της τύχης των οδηγών αυτοκινήτων, λινάτσες απλωμένες πάνω σε σιδερένια παλούκια για προστατευτικές μπάρες,  προσθήκες διαπλατύνσεις σε υφιστάμενες γέφυρες, στις οποίες μόλις χωρούσαν πριν δύο αυτοκίνητα αντιθέτως ερχόμενα το ένα από το άλλο, τώρα θα χωρούν και πάλι δύο, γλύφοντας όμως τους καθρέφτες των αυτοκινήτων τους οι οδηγοί, αν δεν... φιλιούνται κιόλας! 
Πρέπει να είσαι μέντιουμ, ή φακίρης ή θεός, για να καταλάβεις τι στο διάολο κάνουν πάνω σ' αυτό το κομμάτι της παλαιάς Εθνικής οδού "Θεσσαλονίκης - Πολυγύρου" οι ανεγκέφαλοι και ηλίθιοι κρατικοί κερχελέδες, όχι μηχανικός, σ' έναν δρόμο που έπρεπε να ξηλωθεί εκ βάθρων και να γίνει από την αρχή τεράστιος Αυτοκινητόδρομος. Εξυπηρετώντας και τις ανάγκες της επομένης πεντικονταετίας! 
Ο δρόμος που γίνεται τώρα, στο όνομα δήθεν και των μεγάλων έργων της Ελλάδος, γίνεται πάνω στην παλιά υφισταμένη οδό, χαράξεως και κατασκευής εποχής Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανικής Κατοχής!

Το κομμάτι από την Ραιδεστό έως Λουτρά Θέρμης, το οποίο έδειξε και την αξία του έργου, δηλαδή, ΜΗΔΕΝ, αν και τελειωμένο είναι κι αυτό εγκαταλελειμμένο στην τύχη του, χωρίς καμιά σοβαρή σήμανση, διαγράμμιση, ή άλλη οδική φροντίδα! 

Από την Ραιδεστό έως τον κόμβο της Λακιάς, ο πιο επικίνδυνος και ο πιο ανισόρροπος κατασκευαστικά καινούργιος κόμβος (πριν 3-4 χρόνια) που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα, πέραν όλων των άλλων σχιζοφρενικών που θα αντιμετωπίσει ο διερχόμενος οδηγός (και οι συνεπιβάτες του ή επιβάτες) αυτήν την στιγμή, πάνω στα φανάρια του και εν επαφή με το οδόστρωμα, θα δει και θα απολαύσει να λειτουργεί κατά αισχρή παράβαση ΟΛΩΝ των κανόνων της διεθνούς βιβλιογραφίας οδικών έργων, και μάντρα με οικοδομικά υλικά, κοπριές, καυσόξυλα ή ότι άλλο άθλιο και βρωμερό αισθητικά, τραβάει η ψυχή και ο λογισμός του.
Είναι χαρακτηριστικό των Ελληνικών δρόμων, να δείχνουμε στον περαστικό ταξιδιώτη τουρίστα ή επισκέπτη, να προβάλλομε μπροστά στη μούρη του, ότι βρωμερό και άθλιο παράγει η καθημερινότητά μας. Βεβαίως, υπάρχει νόμος ο οποίος τα απαγορεύει όλα αυτά. Αλλά, πρέπει να βρούμε και έναν άλλο νόμο, να τον ψηφίσουμε, ο οποίος θα εξαναγκάζει τους καθέξιν απείθαρχους Έλληνες, στην εφαρμογή όλων των υπαρχόντων νόμων!
Αν ήταν όμως να κόψουν στις διωκτικές αρχές (αστυνομία, δικαστήρια κ.α.), κάνα φράγκο απ' τον ραχατλήδικο μισθό τους, την τσεπούλα τους και την καλοπαίρασή τους, τότε να δείτε τι κοινητοποιήσεις θα είχαμε, και πόσες κυβερνήσεις θα έπεφταν! ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΕΔΩ: ΚΟΜΒΟΣ ΛΑΚΙΑΣ  Τα πράγματα καλυτερεύουν κάπως, με αποκορύφωμα της επικινδυνότητος της λειτουργίας αυτού του ακατανοήτου δρόμου-εργοταξίου μήνες τώρα, στο κομμάτι από Κόμβο Λακιάς, έως και το φανάρι της εισόδου της κωμοπόλεως των Βασιλικών. 

Λίγο πριν τα Βασιλικά, κάποιοι άξεστοι λαγουμιτζήδες, άγρια κηφηναριά αρχαιολόγοι, δουλεύοντας αγάλι-αγάλι, από αργά το πρωί έως νωρίς το γιόμα, και γράφοντας κάλπικα μεροκάματα εις βάρος της εργολαβίας υποθέτουμε, εδώ και έξι μήνες σε μια αρχαιολογική ανασκαφή ευτελούς αξίας ή σημασίας, έχουν μπλοκάρει την κατασκευή του δρόμου βάρβαρα, ο οποίος πιθανώς, χωρίς την παρουσία αυτών, σήμερα να ηταν και τελειωμένος! 
Αδιαφορώντας υπεροπτικά για τους πάντες και τα πάντα, γέμισαν τον χώρο με τα πιο επικίνδυνα λαγούμια στο βόρειο έρεισμα της ασφάλτου, τα οποία στον κίνδυνο της κυκλοφορίας προστατεύουν με... πολύχρωμες λινάτσες, και στα οποία ανά πάσαν ώραν και στιγμήν, μπορεί κάποιο αυτοκίνητο να πέση, κάποιο δυστύχημα μπορεί να γίνη, κάποιος απρόσεκτος, ή λίγο αφηρημένος οδηγός να στραβοτιμονιάση, και να τους σκοτώση, όλους, αν δεν σκοτωθεί και ο ίδιος! 

Μήπως, δεν λέμε ντε και καλά, αλλά μήπως... Κάποιος συνετός επιτέλους σ' αυτόν τον τόπο, πρέπει να δώσει τρεις κλωτσιές στα πισινά αυτών των γελοίων, και μια μπουλτόζα να ισοπεδώσει αυτά τα λαγούμια που άνοιξαν σε μια βραδιά, ν' ανασάνει λίγο ή να προχωρήση το έργο, η κυκλοφορία των οχημάτων που ασφυκτιά, τόσο επικίνδυνα στην περιοχή αυτή; 

Και πάμε στο κομμάτι μετά τα Βασιλικά, από τα όρια του νομού Χαλκιδικής (κάθετος δρόμος οικισμού Κιουρτσόγλου), έως τη μεγάλη αριστερή στροφή μετά την διασταύρωση της Αγίας Αναστασίας. Εδώ, γνωρίζοντας πολύ καλά και οι ίδιοι (οι κατασκευαστές), την τεραστία επικινδυνότητα του εργοταξίου που εγκυμονεί, αν και δημιουργήθηκε εκείνο το χαζό παρακαμπτήριο στα βόρεια του παλιού δρόμου και στα άκρα του οικισμού, μ' εκείνες τις ακόμα πιο χαζές υποχρεωτικές κυκλικές πορείες ενδιάμεσα, έχουν ένα αυτοκίνητο να προπορεύεται πάνω-κάτω αυτού του παρακαμπτηρίου επί 24ώρου βάσεως, για να ανακόπτη, υποτίθεται, την ταχύτητα των κυκλοφορούντων χιλιάδων οχημάτων του καλοκαιριού, τα οποία έτσι κι αλλιώς, πηγαίνουν τα καημένα με την ιλιγγιώδη ταχύτητα... των 30 χιλιόμετρων την ώρα!

Συνοψίζοντας, ο δρόμος αυτός που άρχισε να κατασκευάζεται πολύ καλά τον χειμώνα για να είναι έτοιμος το καλοκαίρι, στον μεγάλο τουριστικό κυκλοφοριακό φόρτο τον οποίο δέχεται και εξυπηρετεί, κάπου πάτωσε, κάπου σκάτωσε, κάπου στράβωσε, αυτοί που άρχισαν να τον φτιάχνουν, ακόμα ψάχνονται τι θα κάνουν, χωρίς πυξίδα και χωρίς ουσιαστική, σοβαρή μελέτη, η μελέτη που έπρεπε να ήταν, είναι μία: Ένας ολοκαίνουργιος δρόμος από Θεσσαλονίκη έως Γαλάτιστα, με προδιαγραφές μεγάλου εθνικού Αυτοκινητοδρόμου.

Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, εκείνο το κουφάλογο της γελοίας και "εγκληματικής οργανώσεως" της ΝΔ (σ.σ.: ονόμασαν την "Χ.Α." με τα δεκανίκια της Δικαιοσύνης εγκληματική οργάνωση, για να κρύψουν τα δικά τους τρανταχτά και πολλαπλά εγκλήματα), ο Σουφλιάς, είχε έρθει προεκλογικά στη Γαλάτιστα ως υπουργός Δημοσίων Έργων, αλλά και ως πρωτοκλασάτο κομματόσκυλο να εκφωνίση τους αθυροστόμους και πυρίνους προεκλογικούς του λόγους. 
Στην "υποδοχή"  που του έκαναν οι Γαλατσανοί ψηφοφόροι οπαδοί του της ΝΔ μετά φανων και λαμπάδων, του χώθηκαν άγρια και γι' αυτόν τον αγροτόδρομο-αυτοκινητόδρομο, χωραφόδρομο. Ο Σουφλιάς "εξεπλάγην", σαν να μην ήταν αυτός που λίγο πριν τον είχε περπατήσει, και ως άλλος μέγας θαυματοποιός ή ταχυδακτυλουγός, τους έταξε... Τι αξία έχει ένα τάξιμο; "Στέλνω αμέσως τις μπουλντόζες αύριο, να αρχίσουν να σκάβουν!..".

Οι μπουλντόζες, σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα, ευτυχώς, έσκαψαν τον τάφο τον δικό του, τον πολιτικό κομματικό... 
Αλλά εμείς, Κύριος γνωρίζει πότε; θα "περπατήσουμε" αυτόν τον δρόμο που γίνεται στα λόγια και τις υποσχέσεις από την δεκαετία του 1960(!), αφού, και το πιο δύσκολο κομμάτι του, ο ποταμός Ανθεμούντας στην περιοχή της Πανίκοβης, δεν έχει ακόμα πειραχθεί, δεν έχει ακόμα αγγιχθεί!..
Θάχουμε και συνέχεια.