ΜΙΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΡΕΘΕΜΟΣ-ΝΙΟΥΣ"

Απάντηση και στον σκατο-καθηγητή παρακάτω, του σκατο-Μπιμπισί:

Άσβεστο παραμένει το ελληνικό πνεύμα και η ελληνική γλώσσα στις ελληνόφωνες κοινότητες της κάτω Ιταλίας του Κωστή Ηλ. Παπαδάκη

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Ακράγας, ναός Ομονοίας

Σε μια επίσκεψη στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία είναι πολλά αυτά που μπορούν να σε μαγέψουν τόσο για τη φυσική τους ομορφιά όσο και για την ιστορική και αρχαιολογική τους σημασία^. ο Τάραντας, η μοναδική πόλη που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ από τους Σπαρτιάτες, τα θρυλικά στενά τής Μεσσήνης, όπου η φοβερή Σκύλλα και Χάρυβδη των ομηρικών επών, το αρχαιολογικό Μουσείο τής Μεγάλης Ελλάδος, στο Ρήγιο, με τους ξακουστούς πολεμιστές τού Ριάτσε (που, κατά μία άποψη, φημολογούνται ως πρωτότυπο έργο τού μεγάλου Αθηναίου γλύπτη, ζωγράφου και αρχιτέκτονα Φειδία), η ιστορική “Κοιλάδα των Ναών” τού Ακράγαντα, με το εντυπωσιακότερο συγκρότημα αρχαίων ελληνικών ναών τής Σικελίας (Ήρας, Ομόνοιας, Ηρακλή και Ολυμπίου Διός), η αποικία των Κορινθίων Συρακούσες- πατρίδα τού μεγάλου μαθηματικού Αρχιμήδη- με τα ιστορικά τους λατομεία, το αρχαίο θέατρο, το υδραγωγείο, τον κολοσσιαίο βωμό τού Ιέρωνα, τις στοές των αιχμαλώτων και το νησάκι τής Ορτυγίας- το παλιό, δηλαδή, ιστορικό κέντρο τής πόλης- με τον αρχαίο ναό τού Απόλλωνα, την πλατεία τού Αρχιμήδη και την πλατεία Ντουόμο, με τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό, ενσωματωμένο στον αρχαίο ναό τής θεάς Αθηνάς. 
Επίσης, μπορείς να θαυμάσεις την πανέμορφη πόλη τής κοσμοπολίτικης Ταορμίνας με τα γραφικά πλακόστρωτα μεσαιωνικά της δρομάκια, τα χαρακτηριστικά κτίσματα και το επιβλητικό ελληνορωμαϊκό θέατρο, με την εκπληκτική- λέγεται, μάλιστα, ότι είναι από τις μοναδικές στον κόσμο- θέα προς το Ιόνιο Πέλαγος. Και, τέλος, μπορείς να θαυμάσεις το Λέτσε, το άλλως και “Φλωρεντία τού Νότου” αποκαλούμενο, με την πιάτσα Σαντ Ορόντζο, το περίφημο ρωμαϊκό αμφιθέατρό του και τη Σάντα Κρόσε με το αποκορύφωμα τού ρυθμού Μπαρόκ από πέτρα λετσέζε, καθώς και το μοναδικό για την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική του Αλμπερομπέλλο, το περίφημο «χωριό των τρούλων», με τις χαρακτηριστικές κωνικές στέγες (τρούλλοι) των σπιτιών του.

Ελληνορωμαικό θέατρο Ταορμίνας

Όλα αυτά περικλείουν, βέβαια- και μάλιστα για τον έλληνα επισκέπτη- εξαιρετικά σπουδαίο ενδιαφέρον, αφού σηματοδοτούν έναν αρχαιότατο ελληνικό πολιτισμό, αυτόν της Μεγάλης Ελλάδας (και στα λατινικά Magna Graecia), έναν ιστορικό- γεωγραφικό όρο που αναφέρεται στις ελληνικές αποικίες τής Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας στην αρχαϊκή και κλασική περίοδο. Η «Μεγάλη Ελλάδα» δεν είναι απλώς μια περιοχή, μια πολύ όμορφη περιοχή, είναι ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο, μια επιστροφή στον κλασικό ελληνικό κόσμο, μια επιστροφή, ένα προσκύνημα στις βαθύτερες ελληνικές μας ρίζες!!…
Πέραν, όμως, της προγραφείσας ιστορικής σηματοδότησης, μεγαλύτερη, τουλάχιστον για μας, έκπληξη- που, τώρα και δεκαετίες, πέραν των άλλων, ασχολούμαστε και με την ελληνική γλώσσα και την καταγραφή και επεξεργασία των κρητικών τοπωνυμίων- αποτέλεσε η «γλωσσική» σηματοδότηση τού χώρου, όπου ακόμα και σήμερα διατηρείται άσβεστο το ελληνικό πνεύμα, μαζί με την ελληνική γλώσσα, η οποία εξελισσόμενη διαφορετικά μέσα στις συνθήκες τής γείτονος Ιταλίας έδωσε μίαν άλλη διάλεκτο, μοναδική στον κόσμο, τα λεγόμενα «Γρεκάνικα» (στην Καλαβρία) ή «Γκρίκο» (στην Απουλία). 
Τα Γρεκάνικα ή Γκρίκο, όπως είναι γνωστά τα κατωιταλιώτικα ελληνικά ιδιώματα, μιλιούνται από τις ελληνόφωνες κοινότητες των Γρεκάνων στις δύο παραπάνω περιοχές. Ειδικότερα, στην ελληνόφωνη περιοχή Σαλέντο τής Απουλίας (που ακούγεται ως Γκρέσια Σαλεντίνα), κοντά στην πόλη τού Λέτσε, βρίσκονται σήμερα εννέα μικρές πόλεις (Καλημέρα, Μαρτάνο, Καστρινιάνο ντε Γκρέτσι, Κοριλιάνο ντ’ Οτράντο, Μαλπινιάνο, Σολέτο, Στερνάτια, Ζολίνο, Μαρτινιάνο), με συνολικό πληθυσμό 40.000 ατόμων, ενώ στην Καλαβρία βρίσκονται εννέα χωριά, στην περιοχή Μπόβα, αλλά ο γρεκάνικος πληθυσμός εκεί είναι σημαντικά μικρότερος. Από μιαν ιδιοτροπία τής Ιστορίας και της γεωγραφίας στην καρδιά τής πάλαι ποτέ Μεγάλης Ελλάδας απέμειναν, στις μέρες μας, αυτές οι  δύο ελληνόφωνες νησίδες. Μοναδικός θησαυρός τους είναι η γλώσσα τους. Αν χάσουν την ιδιαίτερη αυτή διάλεκτο και αρχίσουν να ομιλούν, για παράδειγμα, τη νεοελληνική, θα αποτελέσουν, οπωσδήποτε, ένα τουριστικό αξιοθέατο στην Κάτω Ιταλία, χωρίς, όμως, ρίζες, ιστορία, παρελθόν και μέλλον.
Δεν είναι, αλήθεια, μικρό πράγμα να ακούσεις από τον Πρόεδρο των ελληνόφωνων χωριών στο Σαλέντο- όπου τo βράδυ τής προτελευταίας ημέρας τής εκδρομής μας απολαύσαμε ένα εξαίσιο δείπνο σε παραδοσιακή ταβέρνα με ζωντανή τοπική ελληνική μουσική- να σου λέγει γεμάτος ελληνική περηφάνια και με όλη τη δύναμη της ψυχής του στην «Γκρίκο» διάλεκτο: «Είμαστε Έλληνες, γιατί έχομε το ίντιο αίμα τσε την ίδια γκλώσσα με σας τσε θέλουμε να μείνουμε Έλληνες. Θέλουμε να διατηρήσουμε τη γκλώσσα μας», ενώ, ταυτόχρονα, απεύθυνε δραματική έκκληση συμπαράστασης προς κάθε αρμόδια Αρχή της μητέρας Ελλάδας. Ο ίδιος είναι δάσκαλος των ελληνικών (Γκρίκο) στο Σαλέντο και σπούδασε, όπως μας είπε, στο Παιδαγωγικό τμήμα τού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ο τρόπος που μιλάει δείχνει την αγωνιώδη προσπάθειά του  για τη διατήρηση τής γρεκάνικης γλώσσας και την ικανοποίησή του γι’ αυτό. Και ακόμα, μια βαθιά συνειδητή περηφάνια για την ελληνική καταγωγή του, μαζί με μια άδολη συμπάθεια για τους Έλληνες, με τους οποίους υπάρχει μια μακραίωνη σύνδεση. Και ύστερα από αυτά διερωτώμαι: ποιος, αλήθεια, έχει το δικαίωμα να μείνει αδιάφορος μπροστά σε  ένα τέτοιο αγωνιώδες μήνυμα; Και όταν, ακόμα, όπως μας είπαν εκείνη την ίδια βραδιά, στην ίδια περιοχή τού Σαλέντο, οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών τής Κάτω Ιταλίας, υποδέχονται και σήμερα τους Έλληνες με εξαιρετικά αισθήματα φιλίας, εγκαρδιότητας και αγάπης, απευθύνοντάς τους τη μεγαλειώδη και μοναδική φράση: «Είσαι Γκρίκο; Έμπα στο σπίτι μου να μπει ο ήλιος»!
Οι ενέργειες των Γκρεκάνων περιλαμβάνουν διαβήματα στις αρχές, αδελφοποιήσεις με διάφορους δήμους τής Ελλάδας, εκτύπωση τής πρώτης γκρεκάνικης γραμματικής, έκδοση μικρών εφημερίδων και περιοδικών, εκκλήσεις σε ξένους οργανισμούς, δημιουργία πολιτιστικών συλλόγων με ελληνικά ονόματα, οργάνωση διεθνών συνεδρίων (ώστε να ανταλαγούν απόψεις από τους ειδικούς επιστήμονες, όπως γλωσσολόγους, λαογράφους, εθνολόγους, ιστορικούς, αρχαιολόγους κ.ά.), ακόμη και την έκδοση μιας πλούσιας ποιητικής συλλογής, με περισσότερα από 100 ποιήματα, 30 σύγχρονων ποιητών, από τις περιοχές αυτές, γεγονός το οποίο αποδεικνύει ότι η σύγχρονη ελληνόφωνη ποίηση τής Κάτω Ιταλίας συνεχίζει τη μεγάλη λυρική παράδοση τής αρχαιότητας.

Γκρεκάνικη μουσική και χορός 
στο Σαλέντο

Για την ιστορία τής εν λόγω πληθυσμιακής μειονότητας και του γλωσσικού ιδιώματός της, οι ίδιοι οι κάτοικοι των ελληνόφωνων, όπως ονομάζονται, χωριών τής Κάτω Ιταλίας πιστεύουν ότι, παρά τις προσμίξεις και τα νεότερα γλωσσικά δάνεια, ο βασικός πυρήνας τους αποτελείται από απόγονους των Ελλήνων τής Μεγάλης Ελλάδας τού B’ αρχαιοελληνικού αποικισμού και ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τους νεότερους Έλληνες πρόσφυγες, που κατέφυγαν εκεί σε νεότερες ιστορικές μεταναστεύσεις (εικονομαχία, πτώση Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κ.λπ), «που τους χάλασαν τη γλώσσα», όπως υποστηρίζουν χαρακτηριστικά οι εντόπιοι «λόγιοι». Χρησιμοποιούν τη λέξη Γκρίκο (λατιν. Graecus), η οποία δεν χρησιμοποιείται στην Ελλάδα και γράφουν τις ελληνικές λέξεις με λατινικούς χαρακτήρες, διατηρώντας, συνήθως, την καθαρή, την αρχαία τους μορφή (ευκολότερα δηλαδή ο ελληνόφωνος τής Κάτω Ιταλίας αντιλαμβάνεται την αρχαία ελληνική λέξη «παιδία» από το  νεοελληνικό «παιδιά», πράγμα, ασφαλώς, που φανερώνει την άμεση από την αρχαία ελληνική γλώσσα προέλευση τού γλωσσικού ιδιώματός του).
Σύμφωνα με τη θεωρία τού Τζιουζέπε Μορόσι, τα ελληνοϊταλικά ιδιώματα αποτελούν επιβιώσεις τής αρχαιοελληνικής διαλέκτου (δωρικής), που μιλιούνταν στη νότια Ιταλία ήδη από την εποχή τού αποικισμού τής Μεγάλης Ελλάδας (8ου αι. π. Χ.) και η οποία διατηρήθηκε φθαρμένη ως τη σύγχρονη εποχή, μέσα από τη συμβίωσή της με τη λατινική γλώσσα, χάρη στην ανανέωσή της από μετέπειτα μεταναστεύσεις ελληνικών πληθυσμών. Ο σύγχρονος γλωσσολόγος ερευνητής Αναστά­σιος Καραναστάσης, ο οποίος, με εντολή της Ακα­δημίας Αθηνών, μελετά επί πολλά χρόνια την γκρεκάνικη διάλεκτο, στηρίζει και ισχυροποιεί τη θεω­ρία τού συμπατριώτη μας γλωσσολόγου Γ. Χατζιδάκι περί μιας αδιάλειπτης συνέχειας τού γκρεκάνικου γλωσσικού ιδιώματος από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με μια σειρά γλωσσικών παρατηρήσεων. Το γλωσσικό ιδίωμα των ελληνοφώνων τής Κάτω Ιταλίας έχει, περαιτέρω, προσλά­βει με το πέρασμα τού χρόνου έναν μελωδικό τόνο, και θυμίζει αμυδρά την κυ­πριακή ή την κρητική διάλεκτο.
Στις μέρες μας τα ελληνικά της Κάτω Ιταλίας βρίκονται σε κίνδυνο εξαφάνισης, αφού οι νεότερες γενιές δεν τα μαθαίνουν, όπως παλαιότερα, γιατί τα θεωρούν, επηρεασμένοι και από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα επικοινωνίας, ως επαρχιακή γλώσσα που τη μιλούν μόνον οι χωρικοί. Στην επιβίωσή τους δεν βοηθάει ούτε το γεγονός ότι το επίσημο ιταλικό κράτος τα έχει αναγνωρίσει ως μειονοτική γλώσσα και, κατά το δυνατόν, τα προστατεύει, όπως και αυτό το ίδιο το ελληνικό πνεύμα, αντίθετα με όσα πράττει η γείτων Τουρκία, που μόνιμη επιδίωξή της έχει τάξει την εξαφάνιση από την επικράτειά της κάθε ίχνους ελληνικής παρουσίας.
Στην Απουλία, τα Ελληνικά δεν χρησιμοποιούνται στα νηπιαγωγεία, παρά το γεγονός ότι οι τοπικοί κανονισμοί επιτρέπουν στους γονείς να ζητούν και σ’ αυτά τη χρήση τής ελληνικής γλώσσας. Στα δημοτικά σχολεία, η κατάσταση διαφέρει από κοινότητα σε κοινότητα. Σε δύο πόλεις τα Ελληνικά διδάσκονται από το 1978, επίσημα, σε πειραματική βάση, για 15 ώρες τη βδομάδα, από την πρώτη τάξη και για όλο τον κύκλο τού δημοτικού σχολείου. Στην Καλαβρία, τα Ελληνικά χρησιμοποιούνται σποραδικά στα νηπιαγωγεία, συνήθως με πρωτοβουλία των γονιών των παιδιών.
Το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια δείχνει, ευτυχώς, μιαν ευαισθησία για τη διατήρηση αυτού του ιδιαίτερου γλωσσικού ιδιώματος και έχουν εκπονηθεί εκπαιδευτικά προγράμματα κυρίως για τη διδασκαλία τής νεοελληνικής γλώσσας. Το πρόβλημα είναι ότι οι δάσκαλοι οι οποίοι στάλθηκαν από την Ελλάδα (έξι στην Απουλία και τέσσερις στην Καλαβρία), διδάσκουν στα παιδιά κυρίως νέα ελληνικά, ενώ το μάθημα πρέπει να γίνεται και στο ελληνόφωνο ιδίωμα, για να διασωθεί. Στο Πανεπιστήμιο του Λέτσε υπάρχει εκτός από την έδρα Ελληνικής Φιλολογίας και Τμήμα για τα Γκρίκο, ώστε οι διδάσκοντες να γνωρίζουν και τις δύο γλώσσες.
Ο λαϊκός, περαιτέρω, πολιτισμός των Γκρεκάνων είναι εξαιρετικά πλούσιος. Τμήμα τού πολιτισμού τους είναι και τα τραγούδια τους (καθαρά ελληνικά τραγούδια, κυρίως μοιρολόγια, νανουρίσματα τραγούδια της δουλειάς και της αγάπης, καθώς και θρησκευτικά), τα οποία έχουν άμεση σύνδεση με την ελληνική γλώσσα και ιστορία. Χάρη στα τραγούδια, η ελληνική γλώσσα μεταφέρθηκε στους αιώνες και επιβιώνει μέχρι και σήμερα. Απολαύσαμε κοντά τους μοναδικά γκρεκάνικα τραγούδια και πολλούς χορούς με πιο χαρακτηριστικό απ’ όλους, τη γνωστή ταραντέλα. Ο ρυθμός τής τελευταίας είναι εξαιρετικά γρήγορος και η χορεύτρια κινείται ακατάπαυστα και ξέφρενα, σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις με τις οποίες ο χορός αυτός και έχει συνδεθεί. Παραδοσιακά τους όργανα είναι, κυρίως, το ακορντεόν, το ταμπουρέλλο (ντέφι) και η τσαμπούνα. 
Καθώς ακούς αυτούς τους μουσικούς να τραγουδούν μπορείς να διακρίνεις στον τόνο τής φωνής τους το πάθος τους να σώσουν και να διατηρήσουν ως κόρην οφθαλμού την πολιτιστική τους ταυτότητα και κληρονομιά.

Ταξιδιωτικές Εντυπώσεις
Κωστης Ηλ. Παπαδάκης
 www.ret-anadromes.blogspot.com

Σ.Σ.Σ.: Γεια σου κρητίκαρε κ. Παπαδάκη με τα ωραία ελληνικά σου άρθρα. Μακάρι νάχαμε λίγα τέτοια ακόμα στην μπλογκόσφαιρα. Θα είχαμε διώξει προ πολλού, κάθε αρλουμποφράγκικη ή αγγλοσαξωνική χολέρα, η οποία τίνει να μας καταπνίξει.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΜΠΙΜΠΙΣΙ" ΕΝΑ ΣΚΑΤΟ;

Αυτός είναι ο "καθηγητής" Αρμάν 
Ντ' Ανζούρ (που μάλλον δεν είναι 
Εγγλέζος, αλλά Γάλλος), το αμόρφωτο 
ντογάνι που ζήλωσε την δόξα του 
Ηρόστρατου (Έλληνας), ο οποίος 
κατέστρεψε ένα από τα επτά θαύματα 
του κόσμου, για να τον γράψει η ιστορία. 
Ο εν λόγω κερχελές, φαίνεται ότι  στους  
κύκλους των καθηγητών δεν είναι και 
πολύ αποδεκτός, γι αυτό, προκειμένου 
να πετύχει  την δημοσιότητα για τη 
οποία όλες οι φτηνές "προσωπικότητες" 
δίνουν κώλο, ξαναγράφει την... Ελληνική 
ιστορία. Γελᾷ δ' ὁ μωρός, κἄν τι μὴ 
γέλοιον ᾖ...

Κάποτε ήταν ένα Μπιμπισί στην ενημέρωση και την πληροφορία!.. Σήμερα είναι ένα σκατό!.. Ένα υποπροϊόν υποκουλτούρας στα διεθνή ΜΜΕ, το οποίο σκοτώνει ή μέμφεται, ή εχθρεύεται ακόμα και τον εαυτό του. Ίσως, γιατί στις τάξεις του πλέον δεν διαθέτει κανέναν σοφό ή συνετό άνθρωπο, παρά τα κατακάθια και τα υπανθρώπινα προϊόντα που η αγγλική "αυτοκρατορία"  συνέλεξε από τις λεγόμενες αποικίες τους. Της σημερινής εκφυλισμένης και κατεστραμένης πέρα για πέρα, αγγλικής μεσοαστικής τάξεως. Είναι μια ηλίθια σφηκοφωλιά γαλοίων και ξιπασμένων Εγγλέζων δηλαδή, η οποία προσεταιρίζεται μια άλλη σφηκοφωλιά τέτοιων, τάχα και διανοουμένων τηε εγγλέζικης χαζοκοινωνίας.
Δημοκρατία ή ελευθεροτυπία, δεν είναι να δημοσιεύεις ή να αναπαράγης ότι βλακεία και ανοησία βρεις μπροστά σου. 
Αλλά να υποστηρίζης τις θέσεις σου, τις απόψεις σου, κι αυτό που εσύ πρεσβεύεις, ή προσπαθείς να δώσεις προς τα έξω. Ολα τα ΜΜΕ έχουν αυτές τις θέσεις και αυτές υπηρετούν. Κάθε άλλο που προσπαθούν να πλασάρουν ή να αναμείξουν, είναι με μια κοινή λεξούλα, ελαφρώς... μπάχαλο και αηδία. 
Τι εννοούμε μ' αυτό. Στο άρθρο που ακολουθεί, ένας δήθεν καθηγητής αγγλικού πανεπιστημίου (της Οξφόρδης!), "ειδήμων" επί των Ελληνικών (αρχαίων και νέων, εμείς ποτέ δεν τα ξεχωρίσαμε), ξερνάει πάνω στην Ελληνικη ιστορία, αλλά και την Παγκόσμια, την Αγγλική...
(σ.σ.: Στη συνέντευξή μου με τον Άντριου Χάμιλτον στο Βρετανικό Μουσείο πριν από λίγα χρόνια, η πιο σωστή και η πιο σοβαρή θέση που μου πρόβαλλε για την μη επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα εκεί που ανήκουν, όταν εγώ στη λέξη "Λόρδος" για τον Ελγίνο που έλεγε, διόρθωνα επίμονα "Κατσαπλιάς", ηταν: Μα επιτέλους, πρέπει να καταλάβετε, ότι αυτά είναι σήμερα και δική μας κουλτούρα, δική μας ιστορία...)

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΙΑΟΥΡΤΗ»

Ηχηρό χαστούκι στην τουρκική εταιρεία Chobani που πουλά στο εξωτερικό γιαούρτι παραπλανώντας τους καταναλωτές ότι είναι ελληνικό, έδωσε η βρετανική δικαιοσύνη, στη διαμάχη με την ΦΑΓΕ. Συγκεκριμένα, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου έδωσε τέλος στην υπόθεση “Greek Yoghurt”, με την απόφασή του να είναι οριστική, χωρίς δυνατότητα άσκησης περαιτέρω ενδίκων μέσων.
Ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου, Lord Neuberger, καθώς και δύο ακόμη ανώτατοι δικαστές, αρνήθηκαν να δώσουν άδεια στην Chobani να ασκήσει αναίρεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, με το σκεπτικό ότι δεν εγείρεται κανένα αμφισβητήσιμο νομικό στοιχείο.
Το τελικό αποτέλεσμα της υπόθεσης είναι ότι, προκειμένου να πωληθεί γιαούρτι ως Greek Yoghurt στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα πρέπει σωρευτικά:

1. να παρασκευάζεται σύμφωνα με μια διαδικασία στράγγισης που αφαιρεί τον υδαρή ορό γάλακτος,
2. να μην περιέχει πρόσθετα ή συντηρητικά, και
3. να παρασκευάζεται στην Ελλάδα.

Τα μόνιμα ασφαλιστικά μέτρα παραμένουν σε ισχύ, απαγορεύοντας στην Chobani να πωλεί, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στραγγιστό γιαούρτι που παρασκευάζεται στις ΗΠΑ ως Greek Yoghurt. Η διαταγή του Δικαστηρίου υποχρεώνει την Chobani να αποζημιώσει τη ΦΑΓΕ για τα έξοδα που προέκυψαν κατά τη διαδικασία αίτησης της πρώτης για άδεια προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο, ενώ η Chobani υποχρεούται, επίσης, να καλύψει το υπόλοιπο των εξόδων του Αγγλικού Εφετείου, εντός τεσσάρων εργάσιμων ημερών. Με την απόφαση αυτή η υπόθεση Greek Yoghurt στο Ηνωμένο Βασίλειο κλείνει οριστικά.

Ο Τούρκος απατεώνας που
έκανε περιουσία παρασκευάζοντας
μαϊμού ελληνικό γιαούρτι.

Η τουρκική εταιρεία κατηγορείται ότι παραπλανά τους καταναλωτές πουλώντας τους «ελληνικό γιαούρτι» ενώ δεν έχει καμιά σχέση με αυτό.
O Χαμντί Ουλουκάγια είναι ιδιοκτήτης της εταιρίας Chobani. Ο εν λόγω Τούρκος επιχειρηματίας, έβγαλε δισεκατομμύρια καθώς η εταιρεία του παρασκεύαζε στις ΗΠΑ ελληνικό γιαούρτι. Το μυστικό όμως για το πως πήρε τη συνταγή έφερε στο φως η πρώην σύζυγος του επιχειρηματία.
Οπως αναφέρει πρόσφατο δημοσιεύμα της New York Post, που επικαλείται δικαστικά έγγραφα, «ο Ουλουκάγια απέκτησε τη συνταγή για τα Chobani χρηματίζοντας πρώην εργαζόμενο της ΦΑΓΕ». Η πρώην σύζυγός του, με την οποία βρίσκεται στα δικαστήρια, ισχυρίζεται πως δικαιούται το 53% της Chobani, ενώ σημείωσε πως στην πρώτη επιχείρηση χονδρικής παρασκευής τυριού με την επωνυμία Euphrates, που ξεκίνησε ο Ουλουκάγια, είχε επενδύσει 500.000 δολάρια.
Σύμφωνα με την Γκιράι, μάλιστα, ο πρώην σύζυγός της συνάντησε τον πρώην υπάλληλο, τον οποίο πλήρωσε με 30.000 ευρώ για να του φανερώσει το μυστικό στον τρόπο παρασκευής του γιαουρτιού.

Από την "Ημερησία" Τρίτη, 29 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΗ, ΔΙΟΤΙ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι ηγέτες κάνουν λάθη διότι αγνοούν την Ιστορία
(Σ.σ.σ.: Και ηγέτες που αγνοούν την ιστορία, δεν είναι ηγέτες)  


«Τα δύο μεγάλα πάθη μου, η Ιστορία και η βοτανολογία, συνδυάστηκαν άριστα», λέει ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ, μέχρι τώρα καθηγητής στο Νέο Κολλέγιο της Οξφόρδης αλλά και υπεύθυνος για τους κήπους του κολεγίου.

«Να ένας υπομονετικός κηπουρός!» σκέφτεται όποιος συναντάει τον Ρόμπιν Λέιν Φοξ. Για δύο λόγους: παρατηρώντας τα χέρια του, διαπιστώνει ότι ως λάτρης των φυτών αναμετριέται ακόμα με το χώμα και τα αγκάθια. Αλλωστε, η στήλη του για το θέμα αυτό στην εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, έχει φανατικούς αναγνώστες. Ως δάσκαλος της Ιστορίας, όμως, φύτεψε τον σπόρο της αγάπης για την αρχαία Ελλάδα σε πολλές γενιές φοιτητών της Οξφόρδης. Συναντήσαμε τον πλέον καταξιωμένο διεθνώς ειδήμονα για τη ζωή και το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθηγητή στο New College, στις 8 το πρωί στο σπίτι ενός φίλου του, ο οποίος τον φιλοξένησε για μερικές ημέρες στην Αθήνα. Το περιορισμένο χρονικά πρόγραμμά του δεν μας επέτρεψε να πάρουμε μαζί γεύμα, αλλά πρόγευμα. Ευγενής, με φλεγματικό βρετανικό χιούμορ και πρόθυμος να απαντήσει σε κάθε ερώτηση, έβαλε στην άκρη τα δημητριακά και τις φρυγανιές, για να πιάσουμε μια μακρά συζήτηση που μας γύρισε αρκετούς αιώνες πίσω. «Μόλις συνταξιοδοτήθηκα από το πόστο μου και στην αποχαιρετιστήρια ομιλία μου είπα στους συναδέλφους να κρατήσουν ζωντανή την Ιστορία της Ελλάδος. Πολλοί λένε ότι όταν αφυπηρετείς, χάνεις την καθημερινή σου ρουτίνα. Αν όμως η δουλειά σου είναι στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είσαι ήδη αναγκασμένος να έχεις εξαρχής ένα δικό σου ανεξάρτητο καθημερινό πρόγραμμα αυτοπειθαρχίας, καθώς υπάρχουν μεγάλα διαστήματα διακοπών. Συνεπώς, δεν φοβάμαι τη νέα φάση της ζωής μου. Εξάλλου, είμαι και ο υπεύθυνος του κήπου του Κολεγίου και αν φύγω, τα φυτά θα επαναστατήσουν», είναι τα πρώτα του λόγια. Είναι σαφές ότι η καριέρα του στη διδασκαλία οδεύει προς το τέλος. Ο ίδιος τι διδάχθηκε, άραγε, από τα 41 χρόνια της παρουσίας του στην Οξφόρδη; «Εμαθα πολλά για τον ελληνικό κόσμο από την αρχαιότητα μέχρι και το 600 μ.Χ. Εμαθα επίσης να μην υποτιμώ ποτέ τους μαθητές μου. Ξέρετε, είχα το προνόμιο να μη διδάσκω σχολιαρόπαιδα που βαριούνταν και κοιτούσαν έξω από το παράθυρο, αλλά προπτυχιακούς φοιτητές που κοιτούσαν έξω από το παράθυρο», λέει και γελάει. Συνεχίζει: «Για να μην υπερβάλω, πάντως, μόνο μία φορά ένιωσα ότι έχασα την προσοχή των φοιτητών μου σε μάθημα. Είχα συμβουλευθεί έναν ειδικό στη διδασκαλία και μου είχε πει πως όταν κάνω μια ερώτηση, θα πρέπει να περιμένω μέχρι να ακούσω την απάντηση και να μη σπεύσω να την δώσω εγώ. Εφήρμοσα τη συμβουλή του ένα απόγευμα που είχα αφιερώσει στην απαρχή της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα. Εθεσα μια ερώτηση και δεν απαντούσε κανείς για πολλή ώρα, μόνο κάποιος έγραφε κάτι σε ένα χαρτί. Το πήρα στα χέρια μου με την ελπίδα ότι θα διάβαζα κάτι ουσιώδες, αλλά τελικά ήταν μια λίστα με ψώνια για το σούπερ μάρκετ».  
Σε αναζήτηση κονδυλίων Στην Ελλάδα, στη Βρετανία και σε άλλες χώρες, ο τομέας των ανθρωπιστικών σπουδών συρρικνώνεται και αντιμετωπίζει προβλήματα χρηματοδότησης. «Μία από τις λύσεις που έχουν βρει οι εκπαιδευτικοί φορείς είναι να παρωθούν τους διδάσκοντες να κάνουν εκείνοι αιτήσεις για να βρουν χρήματα από ευρωπαϊκά προγράμματα ή από πλούσια ιδρύματα. Μας αξιολογούν όχι μόνον για την ικανότητά μας ως δασκάλων, αλλά και ως επιτελικά στελέχη που πρέπει να έχουν αποτελεσματικότητα και συνεργατικότητα. Και μπορεί όσοι διδάσκουν Θετικές Επιστήμες ή κάνουν έρευνα να είναι πιο εξοικειωμένοι με αυτήν τη διαδικασία, αλλά και όσοι έχουμε ως αντικείμενο τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες πρέπει να επιδείξουμε αντίστοιχα ταλέντα». «Δυστυχώς», υπογραμμίζει ο Λέιν Φοξ, «η εκπαίδευση έχει γίνει ένας προθάλαμος για την επαγγελματική καριέρα και ως εκ τούτου πρέπει να αναπτύσσει τις δεξιότητες που χρειάζονται οι άνθρωποι που εργάζονται στις επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό. Επίσης, σε όλη την Ευρώπη, εφαρμόζεται η αξιολόγηση της απόδοσης των φοιτητών και υπάρχει η ενθάρρυνση να προτιμώνται τα μαθήματα όπου τα παιδιά τα πάνε καλά. Συνεπώς, οι γλώσσες, τα αρχαία ελληνικά λ.χ., δεν είναι στις πρώτες θέσεις, λόγω της δυσκολίας στην εκμάθηση αλλά και του γεγονότος ότι δεν είναι εργαλείο καριέρας. Σε εκπαιδευτικό επίπεδο έχει επικρατήσει η άποψη ότι πρέπει να κοιτάμε μπροστά και όχι πίσω. Οτι βρισκόμαστε στο 2014 και δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το τι έγινε προ Χριστού. Τα πανεπιστήμια σήμερα θα προτιμούσαν έναν καθηγητή Υπoλογιστών από έναν καθηγητή Ιστορίας. Πώς όμως θα διαμορφωθεί ο αυριανός κόσμος αν οι φοιτητές εντέλει διδάσκονται μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα και όχι το τι συνέβη στο παρελθόν;», αναρωτιέται.
Η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι διαμαρτυρία προς την Ε.Ε.
Για τον Ρόμπιν Λέιν Φοξ, η εμμονή με το μέλλον και η αδιαφορία για το παρελθόν εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους: «Θεωρώ ότι σήμερα οι διοικούντες εν γένει, είτε είναι επικεφαλής των πανεπιστημίων είτε τα υψηλά στελέχη στις επιχειρήσεις ή ηγέτες στην πολιτική, παίρνουν κακές αποφάσεις διότι δεν έχουν γνώση της Ιστορίας, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας. Είδαμε λ.χ. ότι η Ελλάδα υπέφερε συχνά από τις αποφάσεις που πήραν οι ξένοι για την οικονομική της διάσωση, διότι δεν γνώριζαν την Ιστορία της. Μα πώς θα σχεδιάσεις και θα εφαρμόσεις μια πολιτική που θα επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων αν δεν ξέρεις εις βάθος τη νοοτροπία, την ψυχολογία, το πώς το παρελθόν διαμόρφωσε τις πεποιθήσεις τους; Μόνο με τα στατιστικά στοιχεία;». Μιλώντας με έναν γνώστη της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας, μπαίνει κανείς στον πειρασμό να τον ρωτήσει ποια θεωρεί ότι είναι η σχέση των συμπατριωτών μας με την αρχαία κληρονομιά: «Μα είναι αδύνατον να αναμετρηθεί ή να συγκριθεί κανείς με την εποχή του Χρυσού Αιώνος. Γνωρίζω λ.χ. ότι τα τελευταία χρόνια πολλοί έλεγαν για την Ελλάδα πως ενώ είναι ο τόπος όπου επινοήθηκε η δημοκρατία, κυβερνάται από τη διαφθορά. Εγώ πιστεύω, πάντως, ότι ο σημερινός εχθρός της δημοκρατίας είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο τρόπος που λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις ζωές των πολιτών. Θεωρώ ότι ένα μεγάλο μέρος της αποχής στις εκλογές για την Ε.Ε. έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι τελευταίοι είναι απογοητευμένοι και δεν πηγαίνουν στις κάλπες ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο», λέει ο ιστορικός. Και πώς σχολιάζει ότι οι Ελληνες, που υπέφεραν τα πάνδεινα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο γύρισαν την πλάτη στη δική τους Ιστορία και ψήφισαν ένα ακροδεξιό κόμμα; «Νομίζω ότι αν την ήξεραν εις βάθος ούτε καν θα είχαν διανοηθεί να το κάνουν. Η άνοδος της Ακροδεξιάς, πάντως, σίγουρα σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο με μια έκφραση διαμαρτυρίας για την πολιτική της Ε.Ε. Θέριεψε μέσα στην οικονομική κρίση, στην αύξηση της λαθρομετανάστευσης και στην ταπεινωτική εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Το κακό είναι ότι οι ακροδεξιοί καπηλεύονται την Ιστορία, επινοώντας μια δική τους εκδοχή, την οποία χρησιμοποιούν ως εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας. Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πόσο σημαντική είναι η διδασκαλία και η γνώση της Ιστορίας, ιδιαίτερα στις ημέρες μας. Για να έχει άξιους πολίτες μια δημοκρατική χώρα, θα πρέπει να ξέρουν άριστα τι συνέβη στο παρελθόν. Μόνο έτσι διαμορφώνεται η πολιτική συνείδηση». 
Το ενδιαφέρον που υπάρχει για την αρχαία Ελλάδα δεν θα ατονήσει
Ο Βρετανός ιστορικός έγραψε το 1973, σε νεαρή ηλικία, ίσως το σημαντικότερο βιβλίο για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παραμένει ακόμη το ευαγγέλιο των μελετητών. Πώς αντιμετωπίζει σήμερα το πόνημά του; «Είμαι στη φάση που επιμελούμαι μια νέα έκδοση, στην οποία ξαναγράφω ένα μέρος του βιβλίου. Από τότε που το τελείωσα έχουν αλλάξει τόσα πράγματα. Η επιστημονική γνώση, λοιπόν, έχει προχωρήσει πολύ. Ακούγεται συχνά στις ΗΠΑ ή στη Γερμανία ότι το Βασίλειο των Μακεδόνων θα μπορούσε να συγκριθεί με κάποιες φυλές της εποχής εκείνης στην Κεντρική Ευρώπη, όπου οποιοσδήποτε θα μπορούσε να γίνει ηγέτης για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Και πως ο Αλέξανδρος χάρις στις μοναδικές του ικανότητες και στη γνώση του για την Ανατολή, μεταμόρφωσε το βασίλειο αυτό σε μια αυτοκρατορία. Λάθος! Ο βασιλιάς Φίλιππος είχε ένα παλάτι που έχει το διπλάσιο μέγεθος του σημερινού Μπάκιγχαμ. Ο Αλέξανδρος μεγάλωσε ως πραγματικός βασιλιάς και αυτό διαμόρφωσε τον τρόπο που έβλεπε τον κόσμο και όχι η κατάκτηση της Ανατολής. Επίσης βρέθηκαν και άλλοι τάφοι τον τελευταίο καιρό, καθώς και άλλα ευρήματα. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και την επαγγελματική αρτιότητα των Eλλήνων συντηρητών που φροντίζουν τα ευρήματα, τότε αντιλαμβάνεστε το πλήθος των νέων στοιχείων που έχουν προκύψει τα τελευταία 40 χρόνια». Ο Λέιν Φοξ συνεργάστηκε στενά ως ιστορικός σύμβουλος με τον Ολιβερ Στόουν στην κινηματογραφική μεταφορά του Αλέξανδρου. Η ταινία γνώρισε εμπορική επιτυχία, αλλά ορισμένες πτυχές της αφήγησης δεν άρεσαν στους σύγχρονους Ελληνες. «Για να βρει πρωταγωνιστή ο Ολιβερ έκανε συνεντεύξεις με όλους τους σπουδαίους ηθοποιούς του Χόλιγουντ», μας λέει, προσθέτοντας: «Είχε μιλήσει πολλές φορές τον Λεονάρντο ντι Κάπριο, ο οποίος όμως πίστευε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Ρώσος. Αντιθέτως, ο Κόλιν Φάρελ μελέτησε αρχαία κείμενα και Ιστορία για να σηκώσει την ευθύνη του ρόλου». Κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για μερικές γουλιές καφέ και για να αλλάξουμε θέμα. Ο ιστορικός είναι γνωστός και για έναν ακόμη λόγο. Εχει δηλώσει δημοσίως ότι είναι άθεος: «Δεν πιστεύω στον Θεό. Η δική μου προσωπική “θρησκεία” είναι ο Ομηρος. Τον πρωτοδιάβασα στα 13 μου χρόνια και έκτοτε δεν έχω σταματήσει να έχω τεράστια σύνδεση με τα έργα του. Οσο για την αρχαία Ελλάδα, αυτό που με επηρέασε περισσότερο στη νιότη μου ήταν η συνειδητοποίηση ότι στην Αθήνα υπήρξε πράγματι δημοκρατία. Οχι κατ’ όνομα αλλά κατ’ ουσίαν. Εδώ, σε αυτόν τον τόπο ξεκίνησαν όλα και αυτή η σκέψη ήταν το έναυσμα που με οδήγησε στην απόφαση να μελετήσω τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οποιος έχει διαβάσει Ομηρο, Πλάτωνα, τις αρχαίες τραγωδίες, προσηλυτίζεται για μια ζωή. Το ενδιαφέρον που υπάρχει για την αρχαία Ελλάδα, την Ιστορία, δεν θα ατονήσει. Τα βιβλία, οι τηλεοπτικές σειρές, οι ταινίες που καταπιάνονται με ιστορικά θέματα, τα ταξίδια σε ιστορικούς τόπους είναι ιδιαίτερα δημοφιλή. Θα σας αναφέρω και το παράδειγμα του "Βραβείου Κριτικός" που αφορά βιβλία ποίησης η λογοτεχνίας που εστιάζουν σε ελληνικό θέμα και εκεί βλέπουμε ότι υπάρχει υψηλότατο επίπεδο στα πονήματα που εξετάζουμε και εντέλει βραβεύουμε». Η συζήτηση φτάνει προς το τέλος, αλλά έχει μείνει ένα ακόμη κεφάλαιο ανοικτό. Ο Βρετανός έχει μια εξαιρετικά δημοφιλή στήλη στην εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς για την κηπουρική, αλλά είναι και το "Αφεντικό του Κήου του Νέου Κολλεγίου": «Η σχέση μου με τα φυτά και την κηπουρική ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία. Μεγάλωσα στη βρετανική επαρχία. Γύριζα στο σπίτι μετά το σχολείο και δεν είχα τι να κάνω. Κάπως έτσι μπήκα στη διαδικασία να περιποιούμαι τον κήπο και να παρακολουθώ τον κύκλο ζωής των φυτών. Θεωρούσα ότι ήταν ένα μικρό θαύμα να βάζω ένα σπόρο στο χώμα και ύστερα από μερικούς μήνες να ξεπροβάλλει ένας όμορφος μίσχος. Παράλληλα, η γνώση των ελληνικών ή των λατινικών με βοηθούσε στη βοτανολογία. Βλέπετε, τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Και σε εμένα τα δύο μου μεγάλα πάθη, συνδυάστηκαν άριστα...». Αποχαιρετιόμαστε με τον Ρόμπιν Λέιν Φοξ, με την υπόσχεση να τα πούμε πάλι από κοντά όταν θα έρθει ξανά στην Αθήνα. Αλλωστε, έχει πολλούς φίλους στην Ελλάδα, ανάμεσα στους οποίους και η Αγγελική Κοτταρίδη, η αρχαιολόγος που συνεχίζει το έργο των ανασκαφών στη Βεργίνα. 
Η συνάντηση  
Οπως είπαμε δεν ήταν γεύμα αλλά πρόγευμα με όλα τα καλά του κόσμου: μαύρο ψωμί με προζύμι, εκλεκτή μυζήθρα, αρωματικό μέλι, καλοκαιρινά φρούτα, καφέ για εμάς τους Ελληνες και τσάι για εκείνον. Η περιποίηση ήταν σπιτική και η αγάπη των φίλων του έκδηλη. 
Το βιογραφικό του
1946 Γεννιέται στη Βρετανία. 1964 Αποφοιτά από το Ητον και σπουδάζει κλασική φιλολογία στην Οξφόρδη. 1970 Διδάσκει στο Κολλέγιο Μαγδαλινή στην Οξφόρδη. 1974 Εκδίδεται το σπουδαίο βιβλίο του για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 1977 Αρχίζει να διδάσκει αρχαία ελληνική ιστορία στο Νέο Κολλέγιο. 1986 Eκδίδεται το βιβλίο του «Παγανιστές και Χριστιανοί». 2004 Ιστορικός σύμβουλος στην ταινία του Ολιβερ Στοουν, «Αλέξανδρος». 2012
Αφυπηρετεί από τη θέση του στην Οξφόρδη.

Μαργαρίτα Πουρνάρα

ΕΝΑ ΕΜΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ... ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην πάλαι ποτέ εθνικόφρωνα εφημερίδα "Καθημερινή", και νυν επίσημο έντυπο βήμα στην Ελλάδα, των Αμερικανών κατασκόπων και πρακτόρων της Διεθνούς Εβραιομασονίας. 
Είναι γνωστό τοις πάσι η ανθελληνική και προδοτική δραστηριότητα του "ΕΛΙΑΜΕΠ" και των χαμελαιόντων "Ελλήνων" μελών του, το οποίο δυστυχώς, οι άθλιες Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 40 χρόνων, χρηματοδοτούν από την τσέπη μας και από τα λεγόμενα σκοτεινά ή φωτεινά κονδύλια. 
Δείτε και θαυμάστε την επιδεξιότητα του αρθρογράφου να χύνει τα μαύρα και καυτά κροκοδείλια δάκρυα για πέντε γυφτους ή για πέντε τούρκους της Θράκης, ενώ αποσιωπεί εντέχνως και καταχθονίως την ολότητα της Θράκης, την γεωγραφική επισήμανση ότι η Θράκη δεν είναι μέρος κανενός κρατιδίου πανσπερμιακού ή παγκοσμιοποιημένου, αλλά Ελληνικού! 
Αυτός ο τυχάρπαστος της δημοσιογραφίας ή αρθρογραφίας τενεκές, που επαγγέλεται και τον "επίκουρο" (αν ζούσε ο Επίκουρος... θα άλλαζε όνομα), μας κατακεραυνώνει εν ολίγοις, γιατί ακόμα δεν παραδώσαμε τη Θράκη στους τούρκους, τους τσιγγάνους, και τους πομάκους, ίσως τους μόνους από όλους αυτους που στα κατάβαθα της ψυχής τους -πέρα από την τρομοκρατία που ασκεί επάνω τους η μάντρα υαίνων του τουρκικού προξενείου Κομοτινής και του Ερ Ντογάν(ι)- νοιώθουν και είναι Έλληνες.  
Και φυσικά, αυτός ο ελληνόφωνος ομοιογενής "μας", δεν μπορούσε παρά να είναι τί άλλο; "επίκουρος καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ". (Ξύστε τ%@$*@α σας με τον κασμά). Και κρύβει τόση ελληνικότητα μέσα του, όση εκείνο το σκουλήκι που παράτησε πρόσφατα στα κρύα του λουτρού την Εθνική μας ομάδα, και έφυγε, πήγε στη... μαμά του να της ξεσπαργώσει τα βυζιά που σπάργωσαν! 
Δεν θα κουραστούμε να το γράφουμε, γιατί εμείς το οριοθετήσαμε πρώτη φορά, η δήθεν "ομογένεια" της Αμερικής (ΗΠΑ), έχει πάψει προ πολλού να είναι "ομογένεια" -αναλφάβητα ντογάνια 4ης και 5ης γενεάς που δεν σκαμπάζουν γρι ελληνικά, είναι- έχει μεταβληθεί σε επικίνδυνη "ομοιογένεια", η σάρα και η μάρα που μας έρχεται ή εκπορεύεται ενάντια στην πατρίδα μας από εκεί (συντονισμένα), αν δεν προσέξουμε, και αν δεν τους απομονώσουμε εγκαίρως, μαχαίρι, θα είναι το τέλος μας. Μην ξεχνάτε ότι αυτή η ομοιογένεια, μας έστειλε και τον εβραίο Γκαπ, ή Τζέφρυ, ή Γκιόργκο, ή "Παιδί της Μαμάς του", ή "Παίκτη του Πάκμαν", η "Φίλο του Τζεμ", ή το ανεπανάληπτο οικογενειακό του "Γεννήθηκα για την καταστροφή".

*/*

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ*
Οι άλλες μειονότητες στη Θράκη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12:40

Περίπου δύο μήνες μετά τις ευρωεκλογές αξίζει να γίνει ένας απολογισμός της υποθέσεως της Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Αυτή υπενθύμισε τον προσχηματικό τρόπο με τον οποίο πολιτικοί θεσμοί αντιμετωπίζουν τα μειονοτικά ζητήματα της Θράκης. Εντυπωσίασε, από τη μια, το υποκριτικό ενδιαφέρον για την κ. Σουλεϊμάν από κόμματα και οργανώσεις που σίγουρα δεν χαρακτηρίζονται από την πίστη στην πολυπολιτισμικότητα, τη συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών και την προστασία των δικαιωμάτων των εκτός Θράκης Ρομά. Η Ελλάς έχει καταδικαστεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για υποθέσεις που αφορούν το ατομικό δικαίωμα του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού και τη χρήση της λέξεως «τουρκικός» στην ονομασία σωματείων. Η απροθυμία των ελληνικών αρχών να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν συνάδει με την αρχή του κράτους δικαίου και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Προς τούτο, ωστόσο, δεν υπήρξε καμιά διαμαρτυρία από τους οψίμους υπερασπιστές του δικαιώματος της κ. Σουλεϊμάν στον ατομικό αυτοπροσδιορισμό.

Εντούτοις, η υποκρισία και οι ανακολουθίες δεν αποτελούν προνόμιο της μιας πλευράς. Οι ευθύνες της ελληνικής πολιτείας σχετικά με την παραβίαση των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητος δεν σημαίνει ότι μηχανισμοί καταπιέσεως και αφομοιώσεως εντός της μειονότητος μπορούν να τυγχάνουν ανοχής. Το δικαίωμα στον ατομικό αυτοπροσδιορισμό δεν περιορίζεται σε όσους επιλέγουν την τουρκική ταυτότητα στη Θράκη, αλλά επεκτείνεται σε όλους όσοι δηλώνουν μια άλλη ταυτότητα, χωρίς έλεγχο και δίκη προθέσεων. Αν κάποιοι Πομάκοι και Ρομά της Θράκης επιθυμούν να υιοθετήσουν μια τουρκική εθνοτική ταυτότητα, αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά τους σε μια δημοκρατική πολιτεία. Τούτο όμως δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την αναγνώριση του ιδίου δικαιώματος σε όσους επιλέγουν διαφορετικά. Η επιχειρούμενη ταύτιση όσων μειονοτικών επιλέγουν να αισθάνονται και να δηλώνουν Ελληνες, Πομάκοι ή Ρομά με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες και «σκοτεινά συμφέροντα» καθρεφτίζει την ακριβώς αντίστοιχη προσέγγιση των ελληνικών εθνικιστικών κύκλων που χαρακτηρίζουν όποιον διεκδικεί το δικαίωμα στην τουρκική ταυτότητα ως πράκτορα της Τουρκίας. Διότι, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι ελληνικές υπηρεσίες και ιδιωτικοί φορείς «στρατολογούν» μειονοτικούς για να προωθήσουν τις επίσημες ελληνικές θέσεις στη Θράκη, σίγουρα δεν είναι μόνοι ούτε καν πρώτοι σε αυτό το έργο.

Η υπόθεση της Σουλεϊμάν μάς υπενθύμισε και κάτι ακόμη: Ενίοτε η προσπάθεια αποδομήσεως των προκαταλήψεων της κυρίαρχης εθνικής ιδεολογίας διολισθαίνει προς υπεράσπιση εθνικιστικών θέσεων των καταπιεσμένων μειονοτικών ομάδων. Η καταπίεση, ωστόσο, δεν αναγνωρίζει κάποιο ηθικό προβάδισμα στον μειονοτικό εθνικισμό, ο οποίος μπορεί συχνά να αποδειχθεί αναλόγως απηνής προς τα θύματά του, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Αν ο ελληνικός εθνικισμός αποτελεί εμπόδιο για την ειρηνική συμβίωση των Θρακιωτών, το ίδιο αποτελεί και ο τουρκικός. Η φιλελεύθερη, δημοκρατική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων οφείλει να καταδικάζει όλες τις εθνικιστικές πρακτικές και προκαταλήψεις -από όπου και αν αυτές προέρχονται- και να θέτει στο προσκήνιο την πλήρη και αποτελεσματική προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των μειονοτικών έναντι του κράτους αλλά και οιουδήποτε άλλου μπορεί να τα απειλήσει. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού προς όλους υπονομεύει το ίδιο το μήνυμα της συμφιλιώσεως και της συνεργασίας και ρίχνει νερό στον μύλο των εκατέρωθεν εθνικισμών.

* Ο κ. Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης είναι επίκουρος καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επιστημονικός συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΕΝΑ ΑΙΣΧΟΣ!..

Τώρα, που υποτίθεται ότι το έργο έπρεπε να είναι τελειωμένο...

Πρόκειται για την πρώην Εθνική οδό (σήμερα τίποτα, καταστράφηκε χωρίς να αντικατασταθή από άλλη), από την Θέρμη Θεσσαλονίκης έως την Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Στην οποία με τις χίλιες μύριες ανοησίες που γίνονται, εδώ και 6-7 μήνες πάνω στον άξωνά της, ουδείς μπορεί να καταλάβει ή να μας πει, ποιο θα είναι το τέλος της, ποια θα είναι η σημασία της, και, το κυριότερο, ποιο θα είναι το κύρος, που θα προσδώση στην ανατολική είσοδο της πόλεως της πρωτεύουσας του Βορρά. Η Θεσσαλονίκη έχει τρεις εισόδους. Την είσοδο του Καλοχωρίου, την είσοδο της Σταυρουπόλεως, και την είσοδο της Θέρμης. Διπλή, ταυτόχρονη με αυτήν της μεγάλης περιφερειακής εισόδου από τα Μουδανιά. Και ενώ η τελευταία, που εξυπηρετεί τοπική κυρίως, κυκλοφορία συγκοινωνία, είναι εφάμιλλη της οδικής ποιοτικής αξίας των δύο άλλων εισόδων (Καλοχωρίου, Σταυρουπόλεως), της Θέρμης, έχει το κακό και μαύρο της χάλι! 

Αυτά για τον Τζιτζικώστα, τον φέρελπι και πολλά υποσχόμενο νέο πολιτικό, νάχει να καμαρώνει κι αυτός για τις προεκλογικές αθυροστομίες, υποσχέσεις του που έδωσε, για μια μεγάλη Ελλάδα, τις μεγάλες αθλιότητες και τα προβλήματά της, τα οποία ανέλαβε να εξαλείψη. Και για τα οποία, όπως όλοι οι προηγούμενοι και πανγελοίοι προκάτοχοί του φυσικά, δεν πρόκειται να κάνει, απολύτως, τίποτα.

Μια μικρή παρέκκληση σ' αυτή την ανατολική είσοδο της Θεσσαλονίκης, ξεκινάει λίγο πιο μακριά, κάπου πριν την Ρεντίνα στον παλιό διεθνή προς Καβάλα - Κωνσταντινούπολη, από την στροφή της Νέας Απολλωνίας όπου τα οχήματα που κινούνται προς ανατολική Θεσσαλονίκη και αεροδρόμιο "Μακεδονία", ερχόμενα και από Βουλγαρία, τουρκιά, είναι υποχρεωμένα να στρίψουν αριστερά προς Πολύγυρο (κόβουν πολλά χιλιόμετρα από την διαδρομή μέσω Δερβενίου), και να διανύσουν στην αρχή, εκείνα τα ελεεινά και άκρως επικίνδυνα τέσσερα χιλιόμετρα της γελοίας ατραπού οδού, "Νέας Απολλωνίας - Μελισουργού". 

Αυτά τα τέσσερα χιλιόμετρα ευθύνης Νομαρχίας Θεσσαλονίκης και Περιφέρειας, εκείνο το άθλιο τεμέτερον ο "Ψωλλιάδην", δεν τα είδε ποτέ όλα  αυτά τα χρόνια που είχε καβαλημένη την σκαμνόβεργα της εξουσίας, και δεν τα ανακάλυψε, ποτέ! Αυτός, ο οποίος ξιφουλκούσε στρατηλάτης Αλέξανδρος ή "Άγιος Δημήτριος στα Κάστρα", να "αναστήσει" και την χαμένη, μάλλον οριστικά, λίμνη Κορώνεια!... Προχθές, δικάστηκε με περιοριστικούς όρους και εγγύηση 20.000 ευρώ, απαγόρευση της εξόδου του από τη χώρα, για τα λεφτά του Ελληνικού Δημοσίου που κατέφαγε!

Στον δρόμο, λοιπόν, αυτόν, από Θέρμη έως Γαλάτιστα, με αρχή του τρισκακίστου εκείνου κόμβου για... ιππήλατα οχήματα στον Αυτοκινητόδρομο Μουδανιών (υπέργεια γέφυρα στροφή προς "Θέρμη - Πολύγυρο", κοντεύει να καταρρεύσει η γέφυρα αυτή, αλλά κανείς, ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ, δεν το αντιλήφθηκε ακόμα), περνώντας μπροστά και από την άλλη υπερμεγέθη οδική αθλιότητα του κυκλικού κόμβου της 350 ΠΚΒ (πρώην 113 ΠΜ, μεγάλο... τεχνικό επίτευγμα της ποιοτικής "Εγνατίας Οδου"), έως και τον Τερκενλή, πεντακόσια μέτρα πριν από την Ραιδεστό, γίνεται το έλα να δεις! 

Χαντάκι στο χαντάκι, κράσπεδο στο κράσπεδο, εγκαταλελειμμένα κομμάτια ασφάλτινα στο... έλεος της τύχης των οδηγών αυτοκινήτων, λινάτσες απλωμένες πάνω σε σιδερένια παλούκια για προστατευτικές μπάρες,  προσθήκες διαπλατύνσεις σε υφιστάμενες γέφυρες, στις οποίες μόλις χωρούσαν πριν δύο αυτοκίνητα αντιθέτως ερχόμενα το ένα από το άλλο, τώρα θα χωρούν και πάλι δύο, γλύφοντας όμως τους καθρέφτες των αυτοκινήτων τους οι οδηγοί, αν δεν... φιλιούνται κιόλας! 
Πρέπει να είσαι μέντιουμ, ή φακίρης ή θεός, για να καταλάβεις τι στο διάολο κάνουν πάνω σ' αυτό το κομμάτι της παλαιάς Εθνικής οδού "Θεσσαλονίκης - Πολυγύρου" οι ανεγκέφαλοι και ηλίθιοι κρατικοί κερχελέδες, όχι μηχανικός, σ' έναν δρόμο που έπρεπε να ξηλωθεί εκ βάθρων και να γίνει από την αρχή τεράστιος Αυτοκινητόδρομος. Εξυπηρετώντας και τις ανάγκες της επομένης πεντικονταετίας! 
Ο δρόμος που γίνεται τώρα, στο όνομα δήθεν και των μεγάλων έργων της Ελλάδος, γίνεται πάνω στην παλιά υφισταμένη οδό, χαράξεως και κατασκευής εποχής Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανικής Κατοχής!

Το κομμάτι από την Ραιδεστό έως Λουτρά Θέρμης, το οποίο έδειξε και την αξία του έργου, δηλαδή, ΜΗΔΕΝ, αν και τελειωμένο είναι κι αυτό εγκαταλελειμμένο στην τύχη του, χωρίς καμιά σοβαρή σήμανση, διαγράμμιση, ή άλλη οδική φροντίδα! 

Από την Ραιδεστό έως τον κόμβο της Λακιάς, ο πιο επικίνδυνος και ο πιο ανισόρροπος κατασκευαστικά καινούργιος κόμβος (πριν 3-4 χρόνια) που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα, πέραν όλων των άλλων σχιζοφρενικών που θα αντιμετωπίσει ο διερχόμενος οδηγός (και οι συνεπιβάτες του ή επιβάτες) αυτήν την στιγμή, πάνω στα φανάρια του και εν επαφή με το οδόστρωμα, θα δει και θα απολαύσει να λειτουργεί κατά αισχρή παράβαση ΟΛΩΝ των κανόνων της διεθνούς βιβλιογραφίας οδικών έργων, και μάντρα με οικοδομικά υλικά, κοπριές, καυσόξυλα ή ότι άλλο άθλιο και βρωμερό αισθητικά, τραβάει η ψυχή και ο λογισμός του.
Είναι χαρακτηριστικό των Ελληνικών δρόμων, να δείχνουμε στον περαστικό ταξιδιώτη τουρίστα ή επισκέπτη, να προβάλλομε μπροστά στη μούρη του, ότι βρωμερό και άθλιο παράγει η καθημερινότητά μας. Βεβαίως, υπάρχει νόμος ο οποίος τα απαγορεύει όλα αυτά. Αλλά, πρέπει να βρούμε και έναν άλλο νόμο, να τον ψηφίσουμε, ο οποίος θα εξαναγκάζει τους καθέξιν απείθαρχους Έλληνες, στην εφαρμογή όλων των υπαρχόντων νόμων!
Αν ήταν όμως να κόψουν στις διωκτικές αρχές (αστυνομία, δικαστήρια κ.α.), κάνα φράγκο απ' τον ραχατλήδικο μισθό τους, την τσεπούλα τους και την καλοπαίρασή τους, τότε να δείτε τι κοινητοποιήσεις θα είχαμε, και πόσες κυβερνήσεις θα έπεφταν! ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΕΔΩ: ΚΟΜΒΟΣ ΛΑΚΙΑΣ  Τα πράγματα καλυτερεύουν κάπως, με αποκορύφωμα της επικινδυνότητος της λειτουργίας αυτού του ακατανοήτου δρόμου-εργοταξίου μήνες τώρα, στο κομμάτι από Κόμβο Λακιάς, έως και το φανάρι της εισόδου της κωμοπόλεως των Βασιλικών. 

Λίγο πριν τα Βασιλικά, κάποιοι άξεστοι λαγουμιτζήδες, άγρια κηφηναριά αρχαιολόγοι, δουλεύοντας αγάλι-αγάλι, από αργά το πρωί έως νωρίς το γιόμα, και γράφοντας κάλπικα μεροκάματα εις βάρος της εργολαβίας υποθέτουμε, εδώ και έξι μήνες σε μια αρχαιολογική ανασκαφή ευτελούς αξίας ή σημασίας, έχουν μπλοκάρει την κατασκευή του δρόμου βάρβαρα, ο οποίος πιθανώς, χωρίς την παρουσία αυτών, σήμερα να ηταν και τελειωμένος! 
Αδιαφορώντας υπεροπτικά για τους πάντες και τα πάντα, γέμισαν τον χώρο με τα πιο επικίνδυνα λαγούμια στο βόρειο έρεισμα της ασφάλτου, τα οποία στον κίνδυνο της κυκλοφορίας προστατεύουν με... πολύχρωμες λινάτσες, και στα οποία ανά πάσαν ώραν και στιγμήν, μπορεί κάποιο αυτοκίνητο να πέση, κάποιο δυστύχημα μπορεί να γίνη, κάποιος απρόσεκτος, ή λίγο αφηρημένος οδηγός να στραβοτιμονιάση, και να τους σκοτώση, όλους, αν δεν σκοτωθεί και ο ίδιος! 

Μήπως, δεν λέμε ντε και καλά, αλλά μήπως... Κάποιος συνετός επιτέλους σ' αυτόν τον τόπο, πρέπει να δώσει τρεις κλωτσιές στα πισινά αυτών των γελοίων, και μια μπουλτόζα να ισοπεδώσει αυτά τα λαγούμια που άνοιξαν σε μια βραδιά, ν' ανασάνει λίγο ή να προχωρήση το έργο, η κυκλοφορία των οχημάτων που ασφυκτιά, τόσο επικίνδυνα στην περιοχή αυτή; 

Και πάμε στο κομμάτι μετά τα Βασιλικά, από τα όρια του νομού Χαλκιδικής (κάθετος δρόμος οικισμού Κιουρτσόγλου), έως τη μεγάλη αριστερή στροφή μετά την διασταύρωση της Αγίας Αναστασίας. Εδώ, γνωρίζοντας πολύ καλά και οι ίδιοι (οι κατασκευαστές), την τεραστία επικινδυνότητα του εργοταξίου που εγκυμονεί, αν και δημιουργήθηκε εκείνο το χαζό παρακαμπτήριο στα βόρεια του παλιού δρόμου και στα άκρα του οικισμού, μ' εκείνες τις ακόμα πιο χαζές υποχρεωτικές κυκλικές πορείες ενδιάμεσα, έχουν ένα αυτοκίνητο να προπορεύεται πάνω-κάτω αυτού του παρακαμπτηρίου επί 24ώρου βάσεως, για να ανακόπτη, υποτίθεται, την ταχύτητα των κυκλοφορούντων χιλιάδων οχημάτων του καλοκαιριού, τα οποία έτσι κι αλλιώς, πηγαίνουν τα καημένα με την ιλιγγιώδη ταχύτητα... των 30 χιλιόμετρων την ώρα!

Συνοψίζοντας, ο δρόμος αυτός που άρχισε να κατασκευάζεται πολύ καλά τον χειμώνα για να είναι έτοιμος το καλοκαίρι, στον μεγάλο τουριστικό κυκλοφοριακό φόρτο τον οποίο δέχεται και εξυπηρετεί, κάπου πάτωσε, κάπου σκάτωσε, κάπου στράβωσε, αυτοί που άρχισαν να τον φτιάχνουν, ακόμα ψάχνονται τι θα κάνουν, χωρίς πυξίδα και χωρίς ουσιαστική, σοβαρή μελέτη, η μελέτη που έπρεπε να ήταν, είναι μία: Ένας ολοκαίνουργιος δρόμος από Θεσσαλονίκη έως Γαλάτιστα, με προδιαγραφές μεγάλου εθνικού Αυτοκινητοδρόμου.

Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, εκείνο το κουφάλογο της γελοίας και "εγκληματικής οργανώσεως" της ΝΔ (σ.σ.: ονόμασαν την "Χ.Α." με τα δεκανίκια της Δικαιοσύνης εγκληματική οργάνωση, για να κρύψουν τα δικά τους τρανταχτά και πολλαπλά εγκλήματα), ο Σουφλιάς, είχε έρθει προεκλογικά στη Γαλάτιστα ως υπουργός Δημοσίων Έργων, αλλά και ως πρωτοκλασάτο κομματόσκυλο να εκφωνίση τους αθυροστόμους και πυρίνους προεκλογικούς του λόγους. 
Στην "υποδοχή"  που του έκαναν οι Γαλατσανοί ψηφοφόροι οπαδοί του της ΝΔ μετά φανων και λαμπάδων, του χώθηκαν άγρια και γι' αυτόν τον αγροτόδρομο-αυτοκινητόδρομο, χωραφόδρομο. Ο Σουφλιάς "εξεπλάγην", σαν να μην ήταν αυτός που λίγο πριν τον είχε περπατήσει, και ως άλλος μέγας θαυματοποιός ή ταχυδακτυλουγός, τους έταξε... Τι αξία έχει ένα τάξιμο; "Στέλνω αμέσως τις μπουλντόζες αύριο, να αρχίσουν να σκάβουν!..".

Οι μπουλντόζες, σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα, ευτυχώς, έσκαψαν τον τάφο τον δικό του, τον πολιτικό κομματικό... 
Αλλά εμείς, Κύριος γνωρίζει πότε; θα "περπατήσουμε" αυτόν τον δρόμο που γίνεται στα λόγια και τις υποσχέσεις από την δεκαετία του 1960(!), αφού, και το πιο δύσκολο κομμάτι του, ο ποταμός Ανθεμούντας στην περιοχή της Πανίκοβης, δεν έχει ακόμα πειραχθεί, δεν έχει ακόμα αγγιχθεί!..
Θάχουμε και συνέχεια.

Ο ΕΚΧΥΔΑΪΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!..

Πριν από λίγες μέρες, είχαμε διαβάσει ένα άρθρο (θεός να το κάνει άρθρο), σε μια επώνυμη ιστοσελίδα, και στείλαμε το επόμενο κείμενο υπόψιν της συντακτικής ομάδος, ή, τέλος πάντων, του αρχισυντάκτου-εκδότου: 

"Έχετε εκχυδαΐσει την Ελληνική γλώσσα σε τέτοιο σημείο, που η αρθρογραφία σας για Έλληνες από Έλληνες, δεν διαβάζετε πλέον -από Έλληνες- με ΤΙΠΟΤΑ!

Οι αγγλικούρες σας και οι αρλουμποφράγκικες αηδίες που χρησιμοποιούν οι ανόητοι και πανγελοίοι φραγγολάγνοι συντάκτες σας, καθιστούν τα κείμενά σας από άκρως ακαταλαβίστικα, έως άκρως προβληματικά. Έτσι, κάποια σοβαρή αρθρογραφία σας πηγαίνει στράφι!

Μιλάτε σε μια ξύλινη Ελληνική γλώσσα, πορνογραφική (πορνογραφία την χαρακτήρισε ο Μάνος Χατζηδάκης) άσχετη και νεκρή στο Ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το οποίο δεν είναι η Αθήνα...

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν σας υποχρέωσε, ούτε σας ζήτησε να εισαγάγεται δίγλωσσο αλφάβητο στα γραπτά σας, το οποίο πέραν από τεραστία δυσκολία στον, μέσου επιπέδου, αναγνώστη που δημιουργεί, δημιουργεί και κόπωση, αποστροφή, και εν τέλει, εγκατάληψη του κειμένου στο οποίο έτσι κι αλλιώς, δεν βγάζει άκρη με τις αγριοξενικούρες λεκτικές αηδίες που είναι υποχρεωμένος καταναγκαστικά έργα να διαβάσει.

Ούτε εσείς, ούτε και κανένας άλλος έχετε δικαίωμα να γαμάτε παρά φύση την άριστη Ελληνική γλώσσα, τον άριστο Ελληνικό γραπτό λόγο, στον οποίο αυτόν, και μόνο αυτόν, μπορούν να αποδοθούν ή έχουν αποδοθεί τέλεια, οι πιο δύσκολες νοηματικές εκφράσεις, στην φαντασία και την ικανότητα κάποιου, ταλαντούχου βεβαίως, συγγραφέως ή συντάκτου.

Δεν μας φταίνε οι "ξένοι" που ατάλαντοι αμόρφωτοι και τυχάρπαστοι σε κάποιες εργασίες στη χώρα μας, προσπαθούν να αλλάξουν το Ντιενέι των Ελλήνων, στους οποίους ολόκληρη η πολιτισμένη ανθρωπότητα υποκλίνεται, οφείλει τα ΠΑΝΤΑ!

Δημοσιογράφος είναι αυτός που "γράφει για τα κοινά". Για να τον καταλαβαίνει το "κοινό". Κατά συνέπεια, δεν είναι κανείς δημοσιογράφος αν δεν ξέρει να γράφει Ελληνικά, και το "Ελληνικό κοινό" δεν μπορεί να τον καταλάβει!..".

Σήμερα, μας έστειλαν το Δελτίο Τύπου που θα διαβάσετε, αμέσως, τώρα: 

"Το Συνέδριο Digi.travel 2014 θα διεξαχθεί στο πλαίσιο της Greek Tourism Expo
ΑΘΗΝΑ,  3/7/2014 - Σε στρατηγική συνεργασία προχώρησαν η εταιρία Leadertech η οποία διοργανώνει την Διεθνή Έκθεση Greek Tourism Expo και η εταιρία Travel Media Applications   η οποία διοργανώνει το 2ο Συνέδριο Ηλεκτρονικού Τουρισμού Digi.travel  με στόχο την πληρέστερη ενημέρωση του τουριστικού κλάδου για τα δρώμενα στον τουρισμό.
To 2ο  Συνέδριο Ηλεκτρονικού Τουρισμού Digi.travel  θα διεξαχθεί  στις 5 και 6 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο της Τουριστικής Έκθεσης Greek Tourism Expo, 5-7 Δεκεμβρίου 2014, στο Metropolitan Εxpo.
Το Συνέδριο θα φιλοξενήσει μια σειρά διεθνών ομιλητών οι οποίοι θα αναλύσουν τις τάσεις του ηλεκτρονικού περιβάλλοντος στα ταξίδια και τον τουρισμό ενώ θα δοθεί μεγάλη έμφαση σε πετυχημένα case studies, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, των εταιριών και των επαγγελματιών οι οποίοι   διακρίθηκαν για τις επιδόσεις τους στο online travel.
Καινοτομία του εφετινού Συνεδρίου αποτελεί η ταυτόχρονη λειτουργία Έκθεσης των συμμετεχoυσών εταιρειών στο Digi.travel μέσα στο χώρο της Greek Tourism Expo όπου ξενοδόχοι και γραφεία ταξιδίων θα ενημερώνονται για τις τελευταίες εξελίξεις του ηλεκτρονικού τουρισμού από τις μεγαλύτερες εταιρίες του χώρου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το  1ο  Συνέδριο Digi.travel, που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο '13, σε συνεργασία με την  Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής του Δήμου Αθηναίων (ΕΑΤΑ) στο πλαίσιο του Black Sea Tourism Forum & Workshop, στο Μουσείο Ακρόπολης γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία.
Με oμιλητές  ηχηρά ονόματα όπως Δημήτρης  Μπούχαλης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Bournemouth, U.K. , Georges Panayiotis από την MKG Group, R.J. Friedlander από τη ReviewPro,  Chara Georgiadou (Τrivago),  Chad Shiver (TripAdvisor), John Fotis (Marketing & eCommerce specialist), Chris Doyle, Adventure Travel Trade Association (ATTA), Tinkara Pavlovic (IFITT), Μαριάννα Σιγάλα , Dr. του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Peter Jordan (World Youth & Student Travel Confederation - WYSETC), κ.ά,  οι εργασίες του Συνεδρίου σημείωσαν πολύ μεγάλη επιτυχία.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Travel Media Applications κ. Θεόδωρος Κουμέλης δήλωσε ότι “Τα ψηφιακά κανάλια πώλησης (διαδίκτυο, φορητές συσκευές, διαδραστική τηλεόραση κ.α.) είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τη διανομή του τουριστικού προϊόντος και εξελίσσονται ραγδαία σε παγκόσμιο επίπεδο, με αποτέλεσμα να πρέπει ο επαγγελματίας του τουρισμού να παρακολουθεί συστηματικά τις εξελίξεις. Με αυτό το στόχο οργανώνεται και φέτος το Digi.travel.
Επιλέξαμε να συνεργασθούμε με την Διεθνή Έκθεση Greek Tourism Expo με δεδομένο ότι είναι ένα πάγιο αίτημα της τουριστικής βιομηχανίας η διοργάνωση μιας έκθεσης τουρισμού στην Αθήνα, η οποία θα αποτελέσει και το σημείο συνάντησης των επαγγελματιών του τουρισμού.
Ο κ. Χριστόφορος Παπαδιώτης, Γεν. Διευθυντής της Leaderexpo-Leadertech δήλωσε ότι “Το συνέδριο Digi.travel συμπληρώνει άριστα το όραμα της Greek Tourism Expo για να αποτελέσει την πλατφόρμα ανάπτυξης επιχειρηματικών συνεργασιών και ενημέρωσης του τουριστικού κλάδου. Στόχος μας είναι να συγκεντρώσουμε σταδιακά υψηλού επιπέδου συνέδρια και παράλληλες εκδηλώσεις από όλους τους τομείς του τουρισμού, για την πληρέστερη και ευρύτερη ενημέρωση των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών του τουρισμού“. 

Σας παρακαλούμε, πέστε μας τι καταλαβαίνετε από τις παραπάνω αγγλικούρες υπογεγραμμένες με κόκκινο, ή, σε ποιους απευθύνονται των Ελλήνων, και ΓΙΑΤΙ; Αυτές οι πορνογραφικές συν τοις άλλοις, αρλουμπφράγκικες αηδίες; 

Σε λίγο καιρό, κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι ή αυτοχαρακτηριζόμενοι δημοσιογράφοι, θα εισάγουν στα κείμενά τους (απευθυνόμενα σε Έλληνες), και τα... κινέζικα! Προσωπικά δεν θα μας φανεί παράξενο, αφού η ευρηματικότητα αυτών των ηλιθίων Ελλήνων "συντακτών", διαπιστωμένο, φτάνει έως το σημείο της αυτοκαταστροφής τους ή της... δημιουργικής τους τρέλας! 

Κατά καιρούς, είδαμε κάποιες μικρές προσπάθειες για φρένο, στον άκρατο αυτόν εκχυδαϊσμό της γλώσσας μας από διαφόρους. Όχι όμως και από την Πολιτεία. Η Πολιτεία (Ελληνική), περί άλλων τυρβάζει, αν όχι, όπως πάντα, ξύνει τα παπάρια της. Τόσο αυτή, όσο και τα πολιτισμικά της όργανα, από υπουργεία μέχρι ανώτατα επιστημονικά σωματεία και υπεύθυνα ιδρύματα.

Με τον εκτραχηλισμό αυτόν, και με μαθηματική ακρίβεια, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι Έλληνες, όχι μόνον θα καταστρέψουν οριστικά, το πιο δυνατό τους πολιτισμικό όπλο, την Ελληνική γλώσσα, αλλά ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ! Οι νέοι με τους παλιούς, αλλά και γενικώς, οι Έλληνες με τους Έλληνες. 

Από την άλλη μεριά, το φτηνιάρικο και ανίδεο προσωπικό που χρησιμοποιούν οι διάφορες υπηρεσίες, οργανισμοί, εταιρείες του δημοσίου ή ιδιωτικού χαρακτήρα, θα επιταχύνει αυτήν την καταστροφή δημιουργώντας γύρω μας και μία λεκτική βαβέλ, που προηγούμενό της δεν υπήρξε ΠΟΤΕ! Στην Ελλάδα τουλάχιστον. 

Θα παρακαλούσαμε λοιπόν, αυτό το γελοίο " Συνέδριο Digi.travel",  ή να εκδιώξη με τις κλωτσιές αυτόν που συνέταξε το παραπάνω αηδιαστικό κείμενο, ή, το λιγότερο, να μην μας ξανά στείλει τέτοια βρωμερά και σιχαμερά δελτία τύπου, τα οποία μας χαλούν και την διάθεση, μας εκνευρίζουν αφάνταστα, πέραν όλων των άλλων...